Azer Bülbül (Subutay Kesgin) Karsın Arpaçay ilçesinde doğdu, Almanyada büyüdü, Antalyada şiddetli lodosun estiği bir gece üçüncü sınıf bir otelde yalnızlık ve umutsuzluk içinde öldü.
Azer Bülbül gerçek ;ötekilerin şarkıcısıydı. Bu ülkede Ahmet Türklerin, Selahattin Demirtaşların temsil ettikleri değildir öteki; bu ülkenin gerçek ötekilerini unuttuk biz; sınıf bilinci olmayan milyonlarca ezileni, yoksulu Azer Bülbül temsil ediyordu.
Ezilenlere çaresizlikten başka hiçbir şey önermiyordu.
Onu dinleyenler gerçekten çaresiz insanlardı. Ama çaresizliğin de bir bilinci vardır. Çaresizliğin bilincini Azer Bülbülden öğreniyorlardı.
Birahanelerde, kuytu kahvelerde konfeksiyon atölyelerinde, ucu bucağı belirsiz küçük sanayi sitelerinin rutubetli, beton çatlaklarında sızıldayan bir ses o kadar umutsuzdu ki teslim oluşu önererek aslında direnmeyi öneriyordu.
*
Edebiyat ve Eleştiriyi çıkardığım yıllar matbaacı dergi basımını geciktirmişti. Bir an önce dergiyi alabilmek için yardım etmek istedim; dergiye kapat takılan, duvarları Ankaragücü posterleriyle süslü mücellithaneye gittim. ilk kez orada dinledim Azer Bülbülün şarkılarını.
Kaynatılan tutkal kazanının yanına göğsünde kocaman bir hoparlörü olan bir teybe Azer Bülbülün kasetini koymuşlar, sesi sonuna kadar açarak ;Her An Her Şey Olabilir;Dokunmayın Çok Fenayım;Hele Aney Aney;, ;Sol Yanımdan Vurdular Beni;Dayanamıyorum;u dinliyorlardı.
Kırım makinesinin mekanik sesi arasında Azer Bülbülün sesi dalga dalga yükseliyordu. Herkesin hiç konuşmadan Azer dinleyip çalıştığı bu iki saat benim için türlü duyguların ve düşüncelerin yumağı içinde kavrulduğum saatler olmuştu.
Uyuşturucudan kurtulmak için mücadele ettiği; unutturulduğu yıllarda dergi bürosunun kapı komşusu beşinci sınıf menejerlik bürosundan çıkarken karşılaştık; tanıdım; aynı asansöre bindik. iyileşeceğini söyledim; utanarak ayakkabı uçlarına baktı.
*
Sistem bir türlü onu ele geçiremiyordu. Düzenin bir parçası olmuş ve yoksulları kullanıp satmış Orhan Gencebaylar, Müslüm Gürsesler gibi değildi. Uyum göster(e)miyordu.
Onu en çok dinleyenler Ankaragüçlülerdi.
Nasıl Tanıl Bora;lar, Ahmet Çiğdem;ler gibi tatlısu yazarları Gençlerbirliği maçlarına gidiyorlar diye Gençlerbirliği sol -damarı demiyorum- bir imgeyi bile temsil etmiyorsa, tam tersine varoşların tutkulu taraftarlarına sahip, Bakunin;in balıklama içine dalası oranında çılgın taraftarıyla Ankaragücü, yoksulları ve isyanı temsil ediyor.
*
Sonra Ankaralı Turgut ve yüzlerce türevi çıktı. Azer Bülbül;ü ekranlardan sildiler.
Birsanatçıya yakışır biçimde kimseye eyvallah demeden göçtüğünde bile sistemin NTV'leri CNN'leri cemaatlerin bilimum STV'leri cenaze törenine bile ilgi göstermediler.
*
700 liraya günde 12 saat bir marketin kasasında yaşamını çürütmeye hapsolmuş milyonlarca kadının erkeğin nasıl bir duygular dünyası olduğunu bilmiyoruz. Cemal Süreya, Edip Cansever, Paul Eluard okuyup operaya, tiyatroya gidiyoruz.
*
Bu ülkede yoksulları tanımıyoruz; kuş gribi olduğunda kameralar zorunlu gösterdiği için sefaleti ancak görebiliyoruz; iş kazası olduğunda bile emekçilerimizi ekranlarda göstermiyorlar; onları tanımıyoruz!
Bu ülkede yoksulların yazarı da kalmadı, şairi de; sanatçısı da!
Bu kadar üzüleceğimi bilmiyordum; yüreğim hala o mücellithanedeki işçilerde kalmış!
"Gene düştün aklıma yar" dedi,
"Yaralıyam" dedi,
"Canım yanıyor" dedi,
"Yaralandın mı ey can" dedi,
"Bir kere yüzümüz güldü mü bizim" dedi. Anlamadılar onu o hep göz önünde olanları değilde kıyıda köşede kimsenin tanımadığı insanları anlattı.
"Her an herşey olabilir" dedi yine anlamadık.
En son "Gidiyorum" dedi.
Gitti ve babalar bi gitti mi bi daha dönmezler.
Ruhun Şad olsun babaaa.
orta okuldayken titrek tüylü epitel doku denilince bana serbest çağrışım yaptıran kişidir. * bir döneme gerçekten damgasını vurmuş değerli bi sanaçıdır. mekanı cennet olsun...
her ne olursa olsun, beğenilsin ya da beğenilmesin, acısını kendi kendine yaşayan, taşıyan bir adam olmayı fazlasıyla başarmıştır. titremesiyle hayatımıza düştüğü, son derece de orijinal olduğu halde krizlerini gelip canlı yayınlarda geçirmedi çünkü bu adam. medya maymunu diye tabir edilen sınıfa girmedi. arada bir aklımıza düşüp de "nerde lan bu" diye sorarken biz, o kendine kapanmış; demek ki. o kadar kapanmış ki, öldüğünde haberdar olduk. tüm kalbimle söylüyorum: allah rahmet eylesin.
rahmetli şarkıcı. dinlemezdim, sevmezdim, hatta öldüğünde üzüldüğümü filan da sanmıyorum. az önce bir swf'ye tıklayınca sesini yine duydum. üzüldüm. dünya fani. lan adam öldü lan. artık yok. hesap gününü bekliyor. lan uyanın lan. dünyaya boş boş yaşamaya gelmedik. uyanın alooo. ölücez hepimiz.
