Kişinin maksimum fayda düzeyine ulaştıktan sonra sağlanacak olan faydanın giderek azalması kanunudur. Doyum noktasına ulaşmaktır. Örneğin bir insan için pasta yemek lüks ise ve bir zaman sonra sürekli o pastadan yemeye başlamasının ardından artık pastadan haz almaması gibidir...
diyelim ki 10 makinen var ve makine başına bir işçi çalıştırabiliyorsun.
hiç para maaş sigorta vermeden 10 işçi daha koysarsan başlangıçta daha fazla kazanırsın ama zamanla, makinelerin başında daha az durdukları için kalifikasyon azalır, masraflar artar tuvalet şu bu molaları artar vs.
bunun için shift-vardiye yapıyorsun ama bir yere kadar işte.
hava sıcaktır içiniz yanıyordur. dolaba koşup kolayı alırsınız.
ilk yudumu "ohh" dedittirir size. dikersiniz kafaya içinizi bir ferahlık kaplar. içmeye devam edersiniz. eve geldiğinizdeki yanmanızı giderek alıyordur kola. hala ısrarla içersiniz. git gide midenizin dolduğunu ve o ilk yudumdaki "ohh" nidanızdaki tadı alamadığınızı farkedersiniz. içmeye devam edersiniz mideniz iyice kolayla dolmaya başlar. ve sonunda mideniz tamamiyle kolayla dolar. daha da içmeye devam ederseniz artık mideniz ağrı yapar. canınızı yakmaya başlar.
işte bu azalan verimler yasasına güzel bir örnek. sayıyla söylemek gerekirse. ilk yudumda koladan aldığınız fayda 100 birim iken, içmeye devam edilen kolanın faydası 90, 80 gibi azalır. o artık tadı alamadığınız nokta 0'dır. maruz kaldığınız ağrı durumundaki faydası ise -'li rakamlara geçer. yani size artık zarar verir. ordaki fayda durumu da -10 gibidir.
marjinal faydanın azalarak artması, toplam fayda maksimumda iken sıfır olması ve daha sonra eksiye geçtiğinde toplam faydayı da düşürmesi azalan verimler yasası olarak geçer.
marjinal fayda ekside iken üretime devam kararı da ancak firma zarar edene kadar devam edebilir. zarar başladığı nokta kapanma noktasıdır.
üretim sürecine katılan faktörlerin bazılarının sabit kalıp diğerlerinin artması sonuncu marjinal verim oranının ilk başta azalan bir şekilde artarken, zamanla eksiye geçermesidir.
