aza kanaat etmek. cidden düşündüm de az özlemek diye bir şey var. duygularımı inkar edecek değilim. çok özleyecek olduğumda hemen gidip televizyonu açıyorum. kafamı dağıtacak şeyler yapıyorum. minimum noktada tutma gayretindeyim artık duygularımı. yer ile gök arasında bile bir hava, boşluk var, bi soluklanmalı. sanıyorlar ki birini sevince ve o gidince her şey bitecek. öyle bi dünya yok. içindeki raflara yerleştirmek zorundasın dağıtılmışlıklarını. o da ayrı bir konu. bir de zaten çok sevmeye başlayınca az özlüyorsun. aşk, platonik aşk, karasevda adı her neyse bu duygular sadece tek bir kavramı zirveye taşırlar. çok seviyorsan çok özleyemezsin, çok özlüyorsan da çok sevemezsin. birbirlerine ilaveten çoğalırlar.
"Özlüyor musun?" Sorusuna "evet" cevabını verdikten sonra miktarı önemli değildir. O burun illa ki sızlar, o gözler illa ki boşluğa doğru kayar ve durur bir süre orada onu düşünürken, mimarı olduğunuz anılar illa ki beynini ele geçirir. Böyle durumlarda ya hep vardır, ya hiç yoktur.
