"biliyorsan konuş ibret alsınlar,
bilmiyorsan sus adam sansınlar!"
diye bir lakırdı vardı.
insan az konuşanı adam sanıyor galiba.
o halde atalar boşuna dememiş "söz gümüşse sükut altındır" diye.
çok konuşmanın verdiği iticilikten sıyrılıp, karşındakini yormamaktır.
bazıları için zor olsa da, bir erdemdir.
benim için sevilesi insanlardır.
hele yalnızca gözlerle anlaşabildiğiniz dostunuz varsa sözcüklere hiç gerek kalmaz.
Son zamanlar başımı ağrıtan durum . Mizaç olarak zaten az konuşan bir insanım . Lakin , bazı arkadaşlarım bu az konuşma huyumu , psikolojimin bozuk (?) olmasına yoruyor . Lakin , bunun yanlış anlaşılması ve üstelik buna çözüm aramaları gerçekten canımı sıkıyor .
Psikolojim bozuk değil , sadece biraz çizdim kafayı .
Bir süre sonra insanların sizin hakkınızda umursamaz, rahat, sallamaz biri olduğunuzu düşünmelerine sebebiyet verir. Aksine, az konuşmak çok düşünmektir. Çoğu zaman insanın kendisiyle derin sohbetlere girmesidir. Hatta bazen öyle derin sohbetlere girer ki bir süre sonra çıkamaz oralardan, çıkmak istemez.
