biraz farlılık yaratıp avantaj sağlayabilecek özelliktir. ortamda sizin adınız anıldımı başkası mı diye enrafınıza bakmanıza gerek yoktur. o sizsinizdir.
alooo biri beni mi çağırdı ? *
avantajı olduğu kadar dezavantajı da olan durumdur.
avantajı, biricik ve kendinize özgüsünüzdür. etrafta adınıza rastlama kaygısı olmadan rahatça gezersiniz.
dezavantajı, (kesinlikle katılıyorum) bazen karşınızdakinin anlayabilmesi için birkaç kez telafuz etmek zorunda kalmak, hatta yeri gelince heceleyerek söylemek zorunda kalmaktır ki, illet bir durumdur.
bir de bazılarının aklında öyle ya da böyle, kalırsınız. düşünür, tam olarak hatırlayamaz, benzer sözcükler uydurur ama en azından değişik bir isminizin olduğunu hatırlar. *
ben ise şu aralar ismimi ilk iki harfi olmadan kullanıyorum ve rahatım şahsen. bazen daha sıradan, daha tekdüze olmaya ihtiyaç duyuyor insan. "neden daha önce yapmadım bunu. " diye hayıflanmıyor da değilim.
enteresan soyadların yanında garip isimlerde vardır.bu garip isimlere sahip olma durumudur.
örneğin; turabi
nasıl bir isimdir yaa turabi, ortaokulda ingilizce hocası vardı bi adet.kıl mı kıl idi.
turabiydi adı.
ne anlama geldiğini ne zaman görsek sorardık söylemezdi.hala bu isme uyuzum ve anlamını bilmiyorum.yek tük bulunan isimlerdendir turabi.
bünyamin var bide o da az bulunur.
yine orta okulda bi arkadaşım vardı adı yaver'di.bir sürüde kardeşi ablası abisi vardı.
kardeşlerinin isimleri sıralanınca zengin kafiye oluyordu.
yaver-şaver-dilaver.....ver allah'ım ver!
Selnur. Bizzat kendi adım. Telafuz ederken Sennur gibi anlaşılıyor. Kıl oluyorum. Çünkü 3 kez tekrarlamadan kimsenin beyni almıyor. En sonunda " haa, sen mii" diyolar. cıldırıp " sel ulan selll" diyorum.
