benim sanirim. 5 yil universite okudum ve nihayet bitiyor ama arkama donup bakinca bir tane bile arkadas edinememisim. belki sorun bendedir ama guvenemiyorum insanlara ve tolere edemiyorum bazi seyleri.
Benim hiç yok. Anlaşamıyorum kimse ile. Bir süre gidiyor sonra ego kasıyorum, tutamıyorum kendimi. Haksızlığa uğradığımı düşünüyorum. Bana yaptığına karşı yanıt vermeden duramıyorum. Tolere tatlı bir masal. Bir iki altta kalırım elbet. Ama devamlılkk haline getirilince şişiyor benliğim. Çok yakın akrabalarıma zor tahammül ediyorum. Görüşme sıklığımız arttıkça onlardan soğur hale geliyorum.. lanet olsun bana. Ben böyleyim.
Kendine güveni olmayan insandır. Bu güvensizlik tipinden dolayı olabilir, insanların ona değer vermemesinden dolayı olabilir veya insanlara güvenmiyordur.
Bazıları çokluğu sevmez. Nerde çokluk orda b*kluk tabiri boşuna değildir. Ya 3 5 tane sırtını yaslayacağın adam gibi arkadaşlar olsun yada 20 30 tane sırtından bıçaklayacak lafta arkadaşlar olsun.
nerde çokluk orda bokluk durumudur. az ama öz olması tercih edilmelidir. paylaşımcı biriyseniz çevrenizde ki insan ışıltısına fazla kendinizi kaptırmamalısınız. onlar gittiğinde pek bir karanlıkta hissedersiniz kendinizi. bireysel mutluluk ve huzur daima ön planda tutulmalıdır.
Ne kadar kafası rahat insandır en iyisidir gibi şeyler dense de ben öyle düşünmüyorum o kişi içten içe benim neden bunlardan ibaret arkadaşlarım, çevremde neden pek kimse yok, neyim eksik gibi sorular soruyordur veya sormuştur mutlaka.
