çizim olayının harbiden iyi yapılmı$ olduğuna inandığım hikaye serisi... iyi çiziyorlardı $imdi, allah var. cin ali gibi değildi. aslında cin ali çizimlerinin de kendine göre ho$ bir tarzı vardı. ama ay$egül çizimde a$mı$tı.
(bkz: saçmalamak)
biz cin ali'yi bilirdik. atıyla topuyla arkadaşıyla mutlu olabilen. ayşegül var artık tüketim çağı çocukları mcdonalds bebeleri için yurtdışı gezilerinde son moda kıyafetleriyle. garibim cin ali neden çöp adamdı ?
küçüklüğümüzden beynimize kazınmış olan kitap serisi. ayşegül ismin de bir kız vardı dünyanın değişik yerlerin de macera yaşardı. ancak önemli kitaplardı şöyle ki cin ali serisi ile büyüyen çocuklar sempatik, yaratıcı,özgüven manyağı olurken ayşegül ile büyüen bir nesil duygusal olmuş hayatı kaymıştır...
Yanılmıyorsam 70li yıllarda ilkokul çocuklarına yönelik hazırlanan, içinde renkli çizimlerin bulunduğu ve ayşegül isminde bir kız çocuğunun hayatından kesitler veren hikayeler serisi idi.
(bkz: ayşegül okulda)
(bkz: ayşegül tatilde)
(bkz: ayşegül ve arkadaşları)
(bkz: ayşegülün bebeği)
Örneklerden de görüldüğü gibi bu kızın hayatında hiçbir zaman üzücü bir olay yaşanmaz. Daima mutludur, her daim sevilir, hayat toz pembedir.
çelişkiler ülkesi türkiyede millet açlıktan kıvranırken, çocuklar süslü püslü hayatlar ile avutulmaktaydı, hala da öyle zaten.
Yazar arkadaşlar ayşegül'ü türlü şekillere sokarak gerekli tepkiyi zaten vermişler. Bir iki seri ismi de ben attırıvereyim olsun bitsin :
gününün teknolojisinden renkleri ve çizimiyle yararlanmış, bir dönem çocuklarının okuduğu seridir. cin alinin yerini asla tutamaz zira cin ali anlattığı hikayelerinin dışında serideki herkesin çöp adam şeklinde olmasıyla şekilciliğe bir karşı duruşu ve tüm insanlığın eşit olduğunu anlatan bir çizim tarzına sahiptir.
sevgi pıtırcığı hanım kızımızın diğer çocuklara örnek teşkil edecek tavırlarını ve hikayelerini anlatan seri, bazen çocuklar için bile sıkıcı hal alabiliyor.
hikaye ve diyalogların bizim kültürümüze göre yeniden düzenlendiği fakat resimlerin ise aynen döşendiği tuhaf çocuk kitapları.bir bölümde ayşegül kayseri'deki babaannesinin yanına gitmişti.resimde kayseri, dört şeritli duble yolları,denizi ve kilisesi olan bi yer gibi tasvir ediliyordu.liseye başlayana kadar kayseri'yi hristiyan şehri zannetmişimdir bu yüzünden.
90lı yıllarda çocuk olanlar iyi bilirler gazetede ek dergi olarak verilirdi. 20-30 hatta daha fazla serisi vardır. ayşegülün maceralarını anlatır. hatta hasta olan ayşegül, daha okumaya yeni başladığımda sıralarda ağlatmıştı bile.
çocukken çok kıskanırdım bu zilli ayşegül' ü. gitmediği yer, görmediği mekan, yemediği yemek kalmazdı. acun firarda gibi her kitap başka alemlerde. sonu ne oldu bilinmez.
Hala okutuluyor mu çocuklara bilmiyorum. Özellikle 80'lerin sonu, 90'ların başında doğanlar bilir bu seriyi. Sanatsal resimleri ile dikkat çekmektedir ki zannımca görsel zevki ve çocukların hayal gücünü geliştirmeye odaklı bir seridir.
muhteşem çizimleriyle akıllı, zeki, becerikli örnek ve ideal evlat ayşegül'ü anlatan kitaplar.
gilbert delahaye'nin yazdığı, çizimleriyle hayran bırakan marcel marlier'in resimlediği serinin martine isimli kahramanının memleketimizde ki adı ayşegül.belçika kökenli kitaplar bir çok dile çevrilmiş.
o kadar muazzam görüntüyle vücut bulmuş yetenekleriyle mükemmel bir karakter ki beğenmemek elde değil. arkadaşım hem kıskanıp hem nefret ederdi ayşegül'den. annelerin rakipsiz referans kaynağıydı. ilk okul arkadaşımın aşık olduğu ilk kızdı. zavallı arkadaşım ayşegül'ü asla unutamayacak onun gibisini bu dünyada bulamayacağı için.
O resimler hala aklımda ya. Küçükken saatlerce incelerdim okumayı bilmiyordum birilerine okuttururdum. Dergi gibiydi biraz benimkiler büyüktü yani. Güzel günlerdi.
