bazı türk kızlarının gereğinden fazla abartarak övdüğü genç yazar.
ama öte yandan, yazdıkça gelişir, geliştikçe edebiyata daha çok katkı sağlar.yazarlığını yaşıyla doğru orantılı bir şekilde eleştirmek de mantıklı değildir.
misal palahniuk'un fight club adlı eserini ilk önceleri hiçbir yayınevinin basmadığını biliyorsunuzdur sevgili sözlük.
türkiye'nin en genç yazarı diye anılır. resmiyette doğrudur; ancak işin aslı bu değildir. sadece kitabı en genç basılan yazardır. gerçekten "yazar" mıdır, tartışmaya açıktır.
daha yaşı çok küçük yahu üstüne bu kadar varmamak lazım.
facebookta dolanırken yazarlık çabasının farkına vardım. ''denemeleri'' olmuş galiba, bir kitabı çıkmış falan.
bir de dünya kadar katakulliye bulaşmış, fake hesaplarla sözlüklerde kendini övgüye boğmuş, forumlarda milleti dolandırmış falan filan. hikaye böyle gidiyor.
her şeyden evvel ortada bir çaba var ve tebrik etmek lazım kendisini.
ama sanki biraz tezcan değil mi sanki? hahaha hepimiz ergenken öyleydik yahu, olur bunlar.
eğer söylentiler doğruysa ben tahminimde haklıyım. kendisi apolitik falan değil, bildiğin kapitalist.
hee bir de şöyle bir şey var. tüm edebi kaygılardan bağımsız olarak bence yaptığı her şeyi para için yapıyor ama zeki çocuk işte. hem kendini müspet anlamda iyi pazarlamış, hem de yazdığını.
yazmak konusunda ne kadar yetenekli bilmiyorum, çünkü henüz okumadım. daha büyük olan problem şu ki görünüşe göre kendisinin kafası edebiyattan çok pazarlama/reklam/para yapma dallarında iyi gidiyor. edebî açıdan şudur, budur demiyorum ama aklının yazarlıkta olmadığı ajanslara falan yazılmasından da belli zaten.
gerçi 17-18 yaşında bir çocuk ne istediğini nerden bilsin... bugün şarkıcı olur, yarın sinemacı, öteki gün 6.45 ekolünden kitabevi sahibi.
ama zeki çocuk... çünkü çoğu insanın onursal kaygılarla yapmayacağı şeyleri menfaati için yapıyor ve üstüne de kendini övüp çıtayı yükseltmeyi deneyecek kadar pişkin.
ve ülkemizde bunlar prim yapan şeyler.
yine de başladığım gibi bitiriyorum. üstüne fazla varmamak lazım. su akar yolunu bulur.
bu arada antimilitarizm hakkında yazdıkları doğruysa, aferin. adam olacak çocuk.
şu ben hep 17 yaşındayım copy paste'ini bir daha yapmazsa, bir de hayatın gerçeklerini bir gün farkederse -gerçi hayat farkettirecektir- bir şey olur bu çocuktan.
olacaksa da şu türkiye'de en basit meşhur olma yolu olan ''ilişki doktorculuğu'' oyununu bir kenara bıraksın, varsa bir yeteneği, ki öyle gibi, ucuzlaştırmasın.
yapılan onca eleştiriyi okuyup kendi çizgisini oturtması gereken raydan çıkmış ergen yazardır . keza yazdıkları güzeldir hele dopmamış bir çocuğa tavsiyeleri üzerine yazdığı ey çocuk ! diye başlayan denemesi oldukça etkileyicidir . kendisi aynı zamanda arkadaşımdır . çok kız tavlar ve yazarlığının yarattığı aurayı gayet iyi kullanır. bok rengi ceket giyer her fotoğrafında ağzında biberon gibi sigarası eksik olmaz . avrupa gezmiştir . apolitikdir .
benden daha iyi yazmıyor, valla bak. hatta zamanında beni çok süper birisi zannedip benden fikir aldığı da olmuştu. konuşmuştuk bir süre.
ama tebrik ederim. çok iyi yapmış reklamını. ben sözlükte maç başlığı açarken, kupon yapıp "kumarbaz ve alkolik... tam dostoyevski gibi!" tribine girerken o yazmış. "ben yazsam ondan iyisini yapardım" şeklinde malca bir savunma yapmayacağım. ama bu adam ne ara meşhur oldu onu merak ediyorum. lan işe bak.
üzüldüm ama aytuğ. popülariteni mi şe yapıyorsun ne yapıyorsun bilmiyorum. ben o kadar şey yazdım, bastırmadığım için meşhur olamadım. sen bir kitap yaz sonra da git milletle öyle röportaj yap. benim gibi adamlara yazık ulan.
mal adam. hayatımda gördüğüm en gerzek röportaj bide elinde sigara gece gece iyi güldürmüştür. büyümüşte küçükmüş modundadır. sorulara ciddi ciddi cevap vermiş. ilkokulda kızın kafasına silgi atmış o seni seviyorum demekmiş. senin beynin nasıl çalışıyor be aslanım *.
Fotorafa "resim" diyen ama yinede normal bir insandan farklı olduğunu, hayata farklı baktığını ve göremediklerimizi gördüğünü iddia eden yazılar yazan bir dingil.
-yaşlanarak değil yaşayarak tecrübe kazanılır; zaman insanları değil, armutları olgunlaştırır.
bu sebeple yaşına aldanarak hâkir görülmeyi hak etmediğini düşündüğüm bir arkadaş aytuğ. tefekkürü bilip de uygulayan bu arkadaş, çoğumuzdan daha cesur bir şekilde yolunda sağlam adımlarla ilerliyor. ve bilirim ki düşünmeyen insanlar eşek gibi çalışır; eşeğin hasetine sahiptir. ancak bu insanlar 'eşeklik bâki kalır.' sözüne boyun eğmeyen birtakım insanlar tarafından elbet düşünmeye sevk edilip kurtarılacaktır. aytuğ da boyun eğmeyen biri olarak umarım bu uğur'a korkusuzca düşüncelerini ifade edip katkıda bulunmaya devam edecektir. sesini duyurmaya çalışan bir insana bükük dudak ve kısık gözle çirkef oklarını doğrultmadan önce ardındaki amacı görmeye çalışmak yapılması gereken bir şeydir, o yüzden büyük düşündüğünü gördüğünüz insanlara çirkef oklarınızı değil; eleştiri oklarınızı doğrultun.
Aytuğ Akdoğan. 18 Ağustos 1992, Kocaeli Karamürsel doğumlu.
ilk defa henüz 17 yaşında çıkarttığı ve Erdal Eren'e ithaf ettiği Ben Hep 17 Yaşındayım (Aralık 2009) adlı deneme kitabıyla isminden söz ettiren Aytuğ Akdoğan aynı zamanda devlet ve vakıf tiyatrolarında iki yıldan fazla süredir aktif olmakla beraber Mavi Jeans, Diesel gibi gençlik markalarına modellik yapmaktadır. Umur Talu, Nilay Örnek ve Tuna Kiremitçi gibi ünlü köşe yazarlarının köşelerinde kitap hakkındaki yorumları ve Cnn Türk kanalında Rıdvan Akar'a konuk olması ile basının ve halkın ilgisini çekmeyi başarabilen Aytuğ aynı zamanda Türkiye'nin En Genç Yazarı unvanına sahiptir.
Yazılarında genel olarak normlara karşı gelip onları eleştiren, toplum bilimini ve ilişkileri ele alan ve karakter analizleri yapıp ruhsal çözümlemelere ulaşmaya çabalayan konuları ele alır. Varoluşçu felsefeyi ilgilendiren konular ve tanrı ve doğa aşkına övgüleri içeren izlenimci yazılara da sahiptir. Subay çocuğu olmasına rağmen ironik bir şekilde antimilitarizmi savunur.
En çok dikkat çeken yazılarından birisi olan "Ve Tanrı ilk Defa Gösterdi Kendini Henüz Yaşayan Bir Çocuğa" adlı fantastik kurgusu ve aydınlanmacı hareketleriyle beğenilen bu ufak senaryosu bugünlerde DOT tiyatrosunda oynanmaya hazırlanmaktadır. Yazıda problemli ve bölünmüş bir aileden çıkan oğlan çocuğu ile tanrı bir rakı masasında karşılıklı sohbet etmektedir, diyalogları oldukça şaşırtıcı ve anlamlıdır. Kitabın son bölümünde yer alır.
Ölüm, yaşam ve intihar gibi kavramlar hakkında yaptığı şu açıklamayla dikkat çekmiştir:
insanın elinde bir intihar seçeneğinin olması güzel bir şey. Mesela bir kuş hiçbir zaman intihar edemeyecek. Çünkü kanatları onu fazlasıyla yaşama bağlıyor. Nasıl atabilir ki kendini koca bir binadan aşağıya? Ancak basınçtan patlayana kadar yukarı ve daha yukarı uçması gerekli ölmesi için ya da gene yükseklerde bir yerlerde bir uçağın onu katletmesini beklemeli. Bizim kanatlarımız yok ama ölüm konusunda onlardan daha özgürüz. Tabii onlar olan bitenlerin ne kadar farkındalar ki daha fazla yaşamak istemesinler tartışılır. Bu dünya pek de hoş bir yer değil hatta bazen tanrıya "Olmamış bu!" demek istiyorum ama sevilebilir. Bu yüzden artık bu tür şeyleri düşünmemeyi düşünüyorum...
yaşadığın semti birkaç cümleyle anlatacak olsaydın neler söylerdin? sorusu üzerine;
"istanbul eşcinseldir, hem ağır ağabey hem de güzel bir kadındır. güzel olduğu için koca götlü diyerek onu ezmeye çalışırım kendimce, öyle ki ilkokuldan beri sevdiğim insanlarla uğraşırım. o zamanlar sınıfta sevdiğim kızın kafasına silgi atardım. o silgi seni seviyorumdu aslında. ikili ilişkilerde en başından beri yanlıştım. bugün ise size toplumla nasıl uyuşamadığımı anlatıyorum. umarım yakında tanrıyla da aram bozulmaz. neyim kaldı sanki ondan başka. istanbul mu? bizim gökdelenlerimizin yanında gecekondularımız vardır. halka çok benzer yapılar. aralarında uçurum vardır ama sonunda hepsi aynı caddeye çıkar." demiştir.
Ben hep 17 yasindayim isimli kitabını henüz okuyamadığım bu sözlüğe de üye yazar.
Kendisi ile ilgili bir araştırma yaptım. inşallah bu satırları bir yerden bir sekilde okuyordur. Araştırmalarıma dayanarak dile getirmek istediğim bazı seyler var:
Ben yasım itibari ile (ki yasim 31) bugüne kadar çok insan gördüm, çok insan tanıdım. Kendisini yakinen tanımam (inşallah bir gün tanismak nasip olur) ama tek cumle ile hayran kaldım.
Niye hayran kaldım peki? Duruşuna, kendine özgü dünya görüşüne hayran kaldım. Bana göre yasının çok ötesinde bir olgunluğa sahip. Hani karşılıklı oturup iki kelam laf etsem sadece duruşundan ve dünya görüşünden dolayı 3 üniversite bitirdiğini sanırım. Hatta sanmam düşünürüm.
Az önce dedim ya inşallah bir yerlerde bir şekilde okuyordur diye, iki çift lafım var. Bu başlık altında hakkında yazılan olumsuz yazılara sakın ola kafayı takma. Çatlak sesler illa ki olacaktır. Sana düşen bu çatlak seslere kulaklarını tıkamak ve önüne, ileriye bakmak. Bu sayede basarıya kısa sürede ulaşırsın.
önceleri yazılarını severek okuduğum, kendisini büyük bir ilgiyle takip ettiğim, falan filan ettiğim ama bir ay sonra konuşma çabalamalarımın sonunda poposunun gayet yukarlarda olduğunu gördüğüm insanoğludur.
hayranlarına daha kibar davranmalısın aytuğ. yoksa okur kaybedersin haberin ola.
facebook sitesinde kendi profiline ekşisözlük'te hakkında yazılanların olduğu nicki attığım vakit şu mesajı bana iletmiş kişidir.
"aydoğan değil, akdoğan.
yamulmuyorsam 3. entry senin. merak ettim sanatı ne diye ticaret için ortaya koyar olmuşum? bunu biraz izah eder misin bana? "
benim şu cevabımla : "hayır hayır ben yazar değilim ekşisözlükte.. sadece bilgin olsun diye yazdım bunu." beni arkadaşlıktan silip bir daha da konuşmayan kişidir.
