şu sıralar 4 cü bölümüyle pazartesi akşamları 22:30 da show tv de yayımlanan enfes, duygu yüklü farklı konu ve temaya, genelde yeni yüzlere sahip bir dizi. tek korkum ilerleyen bölümlerde kurtlar vadisine dönüşmemesi!
pana film'in konusu güzel bir dizisi olmasına rağmen oyuncu seçiminde sınıfta kalmıştır. ayrıca pazartesi akşamları çok geç vakitte yayınlanmakta ve beklenen ilgiyi görememektedir. kurtlar vadisinden sıkılmış bünyelerin "ıyy pana film mi?" diyip es geçtikleri ve de hata ettikleri dizi olması da gözümden kaçmamaktadır. yazıktır.
ayrılık bize yalnızlığımızı hatırlatır. her zaman kaçmaya çalıştığımız yalnızlığımızı.. belki o bizim bir parçamızdır, ama biz onu hissetmek istemeyiz bedenimizde. belki de bize 'son'ları hatırlattığından. son yolculuğumuz da onunladır ne de olsa..
kaçarız hep bu yüzden.. ama yakalanırız eninde sonunda. kimi zaman koca kalabalıkta bile gelir bulur bizi. gözyaşlarımız silahımızdır ona karşı; bazen dökülür gözlerimizden, bazen de akar içimize.. ama faydası yoktur silahların,artık bulmuştur bizi.. sarar tüm benliğimizi.., artık sadece 'o' vardır heryerde. boşluktur o, hüzündür, acıdır ama en kötüsü kafamızdaki sonsuz soruların bulanık,belirsiz yanıtıdır..
kalıcı değildir hiçbir zaman elbette. mutlaka gider, bırakır bizi başka bir bedene.. ta ki tekrar ondan korkup kaçmaya başladığımızı anlayıncaya kadar..işte o zaman biner bize doğru kalkan ilk 'ayrılık' trenine..
1970 lerin Türkiyesinde Ermeni kızı Maria ile Türk genci Yunus arasında yaşanan sevdayı anlatan dizi, Erivan-Los Angeles hattında bir hasret hikayesine dönüşür. Ayrılıkla geçen yıllar, Asala cinayetlerinin de işlendiği, Ermeni diasporası ile Türkiye arasındaki gerilimin en sıcak zamanlarıdır. Diaspora'nın beyin takımı tarafından büyütülen Yunus ve Maria'nın kızları Aslı, yıllar sonra geçmişini ve aslı'nı aramak için geldiği istanbul'da, Keremini bulacaktır. Ayrılık, hem ayrı düşülmüş sevdaların, hem de aynı topraklarda aynı türkülerle büyüyüp, ayrı düşürülmüş iki halkın hikayesi...
her sabah gözünüzü açtığınızda onun artık hayatınızda olmadığını görürsünüz.öyle bir acıdırki ölmek istersiniz ama o kadar kolay değildir.acısıyla yaşarken binlerce kez ölürsünüz.bir zaman içinizi ısıtan o anılar artık kalbinizi kanatmaya başlar...
yokluğun ölümün diğer adıdır,üşüyorum kapama gözlerini...
daha önce de sözleri yazılan, ama okan bayülgen in o insanı mahveden sözleri olmadığı için tekrar yazma gereği duyduğum soner arıca parçası. *
( duracağım burda
gidişini seyredeceğim
kıpırtısız sakin gibi görüneceğim
kavgasız olacak
fırtınasız olacak
saçma sapan olacak
organlarım birbirine vurucak
arkandan sessiz bakacağım
ben yine salağı oynayacağım.. )
Gönlüme bir kor düşer
Gitme öyle zamansız
Önce hayaller biter
Yanar külsüz dumansız
( gittin..
hayaller yandı
kül yok, duman yok, hiç hiçbir şey yok.. )
baharlar hiç gelmez
( burda bahar yok )
mevsim hep kış olur
( burası kış )
günlerime güneş doğmaz
( güneş hiç doğmayacak )
hislerim uyur
( uyuyacak.. uyuyacak.. )
dilimden hiç düşmez
( adını söyle )
adın hasret olur
( adın hasret )
yüreğimde sızı dinmez
( yüreğimdeki sızı )
gülmek güç olur
( gülmek.. gülmek.. )
ayrılıklar yara açar yara üstüne
yağmur ağlar sensizliğe iç çekişime
( sadece yağmur mu? sensizlik.. ve iç çekişlerim.. )
sensiz olmaz bu yerlerde dünya dar olur
( sensiz olmayacak, görürsün sensiz olmayacak )
eğer gidersen bu aşka çok yazık olur
( ama eğer.. eğer gideceksen, bu aşka yazık olacak.. )
ölümle olur bazen ayrılıklar bazen de ölüm diildir sizi ayıran ama yine de ölmüş gibi silersiniz o insanı hayatınızdan..daha farklı bir acıdır bu varlıgına inat onu yok saymak zorunda kalmak, o yokmuş gibi hayatına devam etmek...mide bulantısı, sancılanma, gece sık sık uyanmalara yol açan ve onsuzlugun verdigi acıyla gececek bir dönemin işaretidir ayrılık...
10dakika once bizzat yaşadığım hala içinde bulunduğum bundan sonra da bulunacak olduğum insanın canını çok fazla acıtan aslında hep bilinen ve hep beklenen ama geldi mi sanki hiç beklenmiyormuş havası veren ben bunu nasıl atlatıcam diye daha sonrada bu kadar mı güçsüzsün diye sormaya yarayan allahın kimseye yaşatmamasını istediğim durum.
Hayat gelipte o hassas noktasına tekabül ettiğinde çeker gider her kadın. Giderkende diş fırçasını unutur aynanın önünde.Böylece unutulmaz olur kendince.Atsan atamazsın o fırçayı , kaldırıpta gözünün görmediği bir yere saklamaya çalışsan...onuda yapamazsın.Bokunu yemiş tavuk neyse sende osundur.Aynanın önünde durur diş fırçası..ta ki bir başkası aynanın önünde diş fırçalamaya karar verende...
hayatın en hüzünlü anı, DELi GiBi sevdiğin insanın buna hiç değmediğini GÖRDÜĞÜN ANDIR ve en büyük kaybın onun için harcadığın yıllardır. Senin aşkını bugün hak etmeyen, bil ki 10 yıl sonra yine hak etmeyecektir.
BIRAK GiTSiN....
yaşandıkça tanımını yapmak daha da zorlaşan olay. ait hissedilenden kopma, koparılma, sevdiğiniz kişilerin, şeylerin sizden uzaklaştırılmasıdır en kaba tabirle. yüreğin bir tarafında bunun için ayrılmış özel bir yer olduğunu düşünürüm. her yaşandığında oraya bir çentik atar da gider sevilen, benimsenen. gittikçe daha derin, keskin...
