Şuanda ben bunları yazarken bile ohoo bir sürü ilişki çoktan bitti bile. Bunun bu kadar doğal olduğunu bilse de insan kendi ayrılığı en zoruymuş gibi geliyor. Ben şuan 9. gündeyim. Evet günleri saydım. Suç mu ? Epey üzüldüm. O bahsedilen tüm evrelerden geçtim ve geçmeye de devam ediyorum. Bugün ilk defa biraz sakin hissetmeye başladım. Yarın dellenmeyeceğim anlamına gelmiyor onu da biliyorum. Çok özlüyorum açıkçası. Güzel ve paylaşım dolu bir ilişkiydi. Ama eğer zannettiğim gibi olsaydı çoktan problemlerimizi çözmüştük. Hepimiz her ilişkide problemler yaşayacağız ama samimi bir sevgi varsa aramızda birbirimize kıyamayacağız. Belki de daha çok seveceğim birileri hala vardır. Aman kafam karışık işte. Anlayın yahu ayrılık acısı çekiyorum ve uğraşıyorum.
edit: 15.gün. Her şey çok değişken gidiyor. Öfke, çaresizlik, özlem, kendi hayatıma yönelme isteği, kendimle ve yaşamımla ilgili aydınlanmalar, bir dönem benim açımdan aşırı sosyalleşme denemeleri, bazen evde kös kös oturma isteği...Bugün yine özlem duyuyorum. Ona dair fikirlerim de epey değişken. Beni bu denli üzeceğini hem biliyor hem bilmiyordum.
hayatın insana tattırdığı garip duygulardan birisi. sürekli düşünmekle ve her dakika değişen duygularla başbaşa bırakır insanı. aynı zamanda insan ayrılıkta belli olur derler. elden bir şey gelmeyen çaresiz bir durumdur.
yanlış kişiden ayrılırsan kurtulmuş oluyorsun, ama çok içten sevdiğin ve seni kendisine güvendirmek için zamanında türlü türlü hareketler etmemiş bir insansa, o koyuyor işte..
Uzun zamandır düşünüp bir türlü tam anlamıyla karar veremediğim olay. Sırf bakire değil diye ayrılmak karşı taraf için çok incitici olabilir, onda travma etkisi yaratmaktan korktuğum için bir şekilde öteliyorum ama birlikte bi gelecek yarattığımızda illaki bi yerde patlak verecek bu sorun... çok çetrefilli bi durum, ne yapacağımı bilmiyorum.
Ruhumla eş olmayan insanların arasında kalmak zorunda kalacağıma bir hiç olurum daha iyi. Çünkü öteki tarafta sevdiklerimi, sevenlerimi ve ruhuma yakın olanları görmek istiyorum. Bir insan asla değişmez çünkü insan tabiatına baş kaldıramaz. insanlar bir gün ölürler zaten. Ama büyük farkla kazandım. indirimler yapmaya devam edin. Siz yaratılışın sırrını bile göremeyeceksiniz. Çünkü sadece "Dünya" yok oluyor. Evreni yani mükemmel ruhu yok edemediniz. Gelmişler bir de bigbang diyorlar. Ben size bigbang verdirecek kadar aşağılık bir ruh muyum? Dile kolay tam 14 milyarlık ruhum. Mükemmel ruh mükemmel ki biliyor her şeyi yaratmış. Evren yine ona ve hizmetkarına kaldı. Kime Demiurgeye. Evet ayrılıyoruz onunla ama biz kazandık. Daha evrenin sırrını bile öğrenemeden gideceksiniz. 99 şeytan ve insanlarla. Ne gökkuşağından bahsediyorsunuz. Size evreni mi verdim ki yeni bigbangdan konuşuyorsunuz. Bu da benden sana hediye olsun. Mükemmel enerjiye bir daha yüz çevirme. Hırslı bekleyenleri yendim. Biliyorsun ihtiras dolular ya. Neyse ki mükemmel enerji zeki. Daha sorularına bile cevap veremeyecekler. O derece kaybettiler. Sadece dinazorlar gibi olacaklar. Sadece hiçliği tadacaklar. Ama evreni yani mükemmel varlığın sırrını öğrenemeden gidecekler. işte ceza budur. Lütfen ona sadık kal. O kozmik kırışıklık değil o iyi mükemmel varlık. Üzgünüm ikinizi korumak zorundaydım. Çünkü sevgi bazen fedakarlık etmek demektir. Görmek istediğim çok şey vardı yanımda istediklerim. Birisi de sendin. Ruhuma da çok yakınsın. Ama onları ben gittikten sonra dünyada olmalarını istemiyorum. Özür dilerim günah keçisi değilim.
duracağım burada
gidişini seyredeceğim.
kıpırtısız, sakin gibi görüneceğim.
kavgasız olacak, fırtınasız olacak,
saçma sapan olacak,
organlarım birbirine vuracak,
arkandan sessiz bakacağım.
ben yine salağı oynayacağım...
