ÖNEMLi: Burada yazdıklarım asla karşı tarafı suçlamak için yazılmış şeyler değildir, sadece o an gözlerime nasıl perde inmişte görememişim onları anlatacağım.
Eski eşimin burada popüler olduğunu ayrıldıktan 2 sene sonra öğrendim.(daha önce buralarda takıldığını söylemişti ama girip bi kere bakmadım bu kız burada ne yapıyor diye) Sonra geldim bi bakayım neler yapmış neler paylaşmış diye ve gördüklerim karşısında şok oldum. Dedim ki "3,5 sene boyunca nasıl göremedim?"(3,5 sene sevgililik, 6 ay evlilik)
Biz ilk tanıştığımız sıralarda ne evlilik ne de ciddi ilişki düşüncemiz vardı ve keyfimiz çokta yerindeydi.
Zaten uzun süreli bir ilişkiden çıkmıştı yaralıydı uzak durmak gerekirdi.(bakmayın böyle söylediğime benim ilk uzun ilişkimdi nerden bileyim amk uzak durulması gerektiğini yaşayarak öğrendim)
3 yıllık sevgili sürecinde haftanın belki 5 günü beraberdik ya bende ya onda ya da ailesinin evinde(teyzemin ellerinden öpüyorum annem gibi baktın bana teşekkür ediyorum)
Ben evlilik yoluna girdiğimde maddi durumum fena değildi ama işler kötü gitti vs. evlenirken benim maddi durum dibi gördü. Kartlar patlamaya başladı yavaştan, onları kapatmak için kredi çektim onları ödeyemedim kaldı derken benim psikolojim alt üst oldu. Evlilikmiş evdeki hanımmış gerçekten gözüme gözükmez olmuş(geriye baktığım zaman anlıyorum bunu, keşke o zaman anlasaydım)
E parası olmayan adamın çükü de kalkmaz, bundan mütevellit evde beni beğenmiyosunlar, ayrı yatmalar ve anlaşmazlıklar çoğaldı. Dolap kapağını kapatmadığım için kavga ediyoduk öyle bişey.
Tabi ben yine iş bulamadığı için böyle olduğunu düşünüp üstüne gitmedim.
Sonra bi ara "istersen bi psikoloğa gidelim çok sinirlisin bak ikimizde yıpranıyoruz" dedim. Demez olaydım.
Sonrada benim yaptığım bir hatadan dolayı geri dönüşü olmayan bir yola girdik ve boşandık.(Kimine direkt boşanma sebebi kimine göre değil göreceli bir durum. Şöyle bir gerçek var ki çaresizdim yapmak zorundaydım.)
ilk evlendiğimiz sıralarda 3 ay şehir dışına çıkmam gerekti iş için(hafta sonları eve geliyodum) evlendiğimiz günden itibaren bir sürü foto atmış ama bilin bakalım ne eksik? BEN!
Tabi ki ayrılık tek başına olmaz. Birisi iter diğeri gider. Şöylede bir şey var "geçinmek isteyen geçinir"
Ne demiş şair "güvenmek o bunu yapmaz demek değil, yaptıysa bir bildiği var demektir"
Kendimi avutma çabaları işte.
Keşke balkonda yalnız oturduğun zamanlarda içine atıp bu ilişkiyi bitireceğine beni karşına alıp
"Bok kafam sen iyi değilsin, bende bu durumdan rahatsızım evliliğimiz bitmek üzere belki sen farkında değilsin ama gel bi çözüm bulalım" deseydin. Çünkü ben gerçekten olayın bu kadar büyük olduğunun farkında değildim. Sadece iş bulamadığın için evde gergin gergin dolaşıyorsun sanıyodum.
Bir gün hiç unutmam " bok kafa ben çok sıkılıyorum, arabanın arkasında sandalyemiz var, masamız var, termosumuz var dolduralım kahvelerimizi sahilde oturup içelim 1 saat hava alalım" demiştin. Ben o an ile farkına varamamıştım durumun çok özür dilerim. Belki de o günden sonra karar verdin ayrılmaya bilemiyorum.
Neden bunu buraya yazdım?
Üşenmedim profiline girdim ve 3 saat boyunca kaydırdım o zamanlarda ne yazdığına, ne yaşadığına bakmak için. Tabi ki gördüklerim karşısında hem şok geçirdim hem de çok üzüldüm. Nisanda şarkılar şiirler paylaşmaya başlamış(kafada bitirmeye başlama) haziranda da son haziranımız olduğunu söylemiş. Keşke bana da söyleseydin elma yanaklım. Biteceğini bilsem de sana daha sıkı sarılsaymışım keşke. Kokunu o kadar çok özledim ki anlatamam.. Ekran bulanıklaştı benden bu kadar..
NOT: Bunu görüp seni dava edicem diye arama beni,kim nerden bilsin değil mi ? (Sen yine de ara kavga da etsek sesini duyayım)
ayrılığın en acı yanı da ne biliyor musun?
günler önce yüzüne bakıp ona canım dediğinde, onu sevdiğini söylediğinde onun o an ayrılığı düşünüyor ya da tasarlıyor olduğunun farkına varmak.
"ben de seni seviyorum" dediğinde artık seni sevmediğini nasıl söyleyeceğini düşündüğünün farkına varmak acıtıyor insanın canını.
ne demiş yurdum insanı: ölüm allah'ın emri, ayrılık olmasydı.
insan onuruna yaraşır bir biçimde bu acı yaşanacak, herkes nasıl yaşıyorsa.
bir gün bu acılı günlerini anımsayıp gülümseyeceksin, hepimizin gülümsediği gibi.
Al işte bak birini daha üzdünüz.
Alışmak zorundasın mecbursun.
Herkesin bi hayatı var sonuçta.
Zor olacak biliyorum seni çok iyi anlıyorum elimizden bir şey gelmiyor.
Hayat işte.
' En sonunda bir erkekle tanıştı. Ona anlamını veremediği, karşı koyamadığı bir duygu ile bağlandı. Dünyayı unutmuştu. O erkekten başka hiçbir şeyi gözü görmüyor, kulağı işitmiyordu. Yalnız onu istiyor; ancak ona güveniyordu. istediği sadece o erkek olduğu için, hedefe ulaşmak için sağda solda zaman kaybetmektense, sevdiği adamın kadını olmak istedi. Erkeğine sonsuza kadar sürecek bir bağla kavuşmak istedi. Erkek, ona umutlarını gerçekleştireceğini söylüyor. Arzularını ateşlendiriyor. Kızın bütün ruhu erkeğe esir olmuştur. Kendini bekleyen bütün zevkleri, iç dünyasında hissettiği vahim bir bekleyiş içine girmiştir. Bütün emellerini yerine getirecek erkeğin kollarına atar kendini. Böylece saf kız, zevklerin en güzelini yaşamak isterken, sevgilisi onu terk eder. Şaşkındır, bitmiş ve tükenmiş bir durumda uçurumun kenarında bulur kendini. Karanlıklar içindedir. Umutları yitip gitmiştir. Bütün varlığıyla onun olduğu aşığı onu terk etmiştir. Dünyada yalnız kaldığı hissine kapılır. Önünde uzayıp giden ömür denilen yolu göremez olmuştur. Nefsini kemiren acıları unutmak için çareyi ölüme atlamakta bulur ve uçuruma bırakır bedenini. '
Genç werther' in ıstırapları, 58. Sayfa
Yaklaşık 250 sene öncesine ait bu kitapta geçen bu örnek gerçekten sevdiği ve yarı yolda bırakıldığı için bu hicrana dayanamayıp hayatına son veren birinin hikayesini anlatıyor. Siz siz olun hiç kimseye gereğinden fazla değer göstermeyin, sizi gerçekten seven biri asla yarı yolda bırakmaz ne olursa olsun bunun sonucu vazgeçiş ortada bırakılış olamaz, size duyduğu ilgi alaka veya biçtiği değer o kadar olduğu için orada bitmiştir bağlılığı da çünkü dengesi olmayan sahte ruhlu her kişilik eninde sonunda karşısındaki insanı yarı yolda bırakarak, her şeyi hiçe sayarak gidecek ve güveninizi boşa çıkartacaktır, çünkü o insanın değer anlayışı ve kişiliği bu kadardır. bir kişinin size olan ilgisi bağlılığı ne kadar azsa o kadar bahane üretecektir karşınızdaki, insanları asla gereğinden fazla ciddiye almayın değmez hiç kimse için çünkü böyle bir çağda gerçek mahiyette önemsenebilecek denli yüksek ruhlu, sadakatli ve yüce karakterli birisi yok olsa da yalnızca iki milyon insanda bir kişi böyle olabilir hatta belki de daha az ve sizin öyle bir insanla da karşılaşma ihtimaliniz yok bir mucize olmadığı sürece.
Hayat boyu aklınızdan çıkarmamanız gerek bu olguyu çünkü az önce bahsettiğim o en fazla milyonda bir tane mevcut olan insanlar dışında hiç kimse yarı yolda bırakamayacak kadar değer vermez sizin ruhunuza ve kişiliğinize sonunda hislerinize yenik düşen siz olursunuz ve kendi hayatınıza son verip bu durumdan kurtulmak gibi yıkılmışlık içeren felaket ve akıl dışı çareler düşünmeye başlarsınız. Siz siz olun sakın kimsenin etkisine kapılmayın hiç kimse için kendinizi heba etmeyin, herkesi onun sizi önemsediği kadar önemseyin ve kimseyi sadakati hep sürecek biri olarak görmeyin bu hayatta; insanların bozukluğunun, bencilliğinin, adiliğinin ve yan çizme ihtimallerinin çok yüksek olduğunu her zaman göz önünde bulundurun. Kimseyi ciddiye almayın ve kalıcı olarak görmeyin hayatınızda çünkü gerçek sevda diye bir şeyin yaşanma ihtimali neredeyse yok. evlenenler de evlenmiş olmak için evleniyor yoksa birbirinin eş değer ruhları asla değiller, sırf bekar ölmemek için çevrelerinde gördükleri insanlarla yollarını birleştiren kişilerden ibaret birçoğu çünkü gerçek bir sevda yaşamak isteselerdi ruhlarına denk insanın o kadar kolay çıkmayacağını bilirlerdi ve o kişiye değil çevrelerinde belki aynı şehirde bile rastlayamazlardı, bu bir gerçek.
dediğim gibi hakiki sevda denilen olgu sadece bir mucize olduğu takdirde eş ruhların ve kişiliklerin bir araya gelmesi sonucu oluşabilir o da milyonda bir ihtimal insanlık tarihinde, hele ki içinde olduğumuz bu hercai ve bozuk çağda görülme ihtimali çok daha düşük yani karşınıza asla böyle birisi çıkmayacak gibi düşünün ve hiç kimseye değer göstermeyin gereğinden fazla, her kim olursa olsun karşınızdaki sizi ne kadar umursuyorsa hayatında sizi hangi pozisyona koyuyorsa siz de ona aynı muameleyi gösterin.
Bu kitapta ders alınacak kısım bence burasıydı, yarı yolda bırakıldığı ve terk edildiği için hayatına son veren hislerine yenik düşen birinin hikayesini anlatmış, işte size uzun uzun izhar etmeye çalıştığım şeyler bu büyük gaflete, bu feci aldanışa düşerek hayatınızın hatasını yapmamanız için altın bir tavsiye niteliğinde. emin olun sizin onu umursadığınız ve değer verdiğiniz kadar karşınızdaki sizi düşünmüyor ve her an yan çizebilir ya da size ihanet edebilir, her zaman için böyle bakın hayata çünkü geri kalan yaşamınızda da milyonda bir mucize denk gelmediği sürece bu gidişat böyle olacak. Asla gereğinden çok ciddiye almayın insanları ve günlük gelip geçici yakınlıklarına aldanmayın, bencilce ve keyfi davranışlarına da hiçbir zaman müsamaha göstermeyin o size nasıl bir tavır sergiliyorsa aynısını siz ona uygulayın böylelikle hayat boyu aşağı ruhlu, güvenilmez, karakterden yoksun türde kişilerle vaktinizi kaybetmemiş olursunuz.
Bu yazı burada kalsın günün birinde ben dünyadan göçüp gittikten sonra belki denk gelip de okuyan biri olursa bir çıkarım yapabilir hayatla ilgili ve hiç yoktan gelecek nesillere bir fayda sağlayabilir bu kitaptaki bu netice ve benim bu konuya dayanarak kendimce bakış açımı anlatmaya çalıştığım irdeleme kompozisyonu.
insanın hayatındaki dönüm noktalarından biridir. Üzülmek yersizdir çünkü sizi siz yapan şeyler asla değişmeyecek siz ne kadar isteseniz de. Madem parçanız uymuyor kendi yapboz parçanızı bulmaya bakın.
Yaklaşıyor yaklaşmakta olan. Ben hayatımda bir kadın görmedim kedisini sevgilisinden cok seven ve bunu her defasinda uzerine basa basa dile getiren. Bazen sevgi sebebiyle katlaniriz, bazende ne kadar sevsekte onurumuzu gururumuzu koruyup kesip atmak ayrilmak gerekir. Yillardir birbirini taniyan iki insan ve neredeyse iki aydir yanyana olan iki insan düşünün bugüne kadar bana ettiği tek bir iyi kelime var. Bir konu hakkında "aptal degilim bu sartlari kabul edeceğim demiştim" "degilsin cidden zekisin" demişti. Ahahahahahha sevgi fışkırıyor harflerin arasindan akiyor resmen. Neyi bekliyorum ne için mücadele ediyorum ki? Sanirim belki zamanla düzelir, alışması için ona zaman vermeliyim diye düşünmüştüm.
Bazen dışarıdan birşey istermisin dediğimde caninin sağlığı diyor, garip şekilde önce mutlu oluyorum sonra diyorum ki lan bu bir kalıp xD
Bir ayrılık şarkısı seç
Sessizce çal benim için
Yüreğin ellerinde
Öylece kal benim için
Aynanın karşısına geç
Yüzüne bak benim için
Eğer ki ağlıyorsan
Bu yaşlar bizim için
Bende emanetin her neyin varsa
Al da mabedimi yık benim için
Böyle paramparça yaşamaktansa
Kalbime bir kurşun sık benim için
Böyle paramparça yaşamaktansa
Kalbime bir kurşun sık benim için.
