"aslında seninle olmayı isterdim, kırılmamanı isterdim ama yapamadm. ben sana layık olamadım.. sen hep daha iyi oldun benden daha üstün.
hem de daha çok sevdin beni, benim seni sevdiğimden. sevebilirim sandım.. ben de seni senin beni sevdiğin kadar sevebilirim sandım. ya da rüyalarımda görebilirim. yapamadım. olmadı. seni kırmamak için ayrılmamaya sana alışmaya çalıştım ama olmadı, iyice çuvalladım.
kısır döngüye girdim anla beni. sen yoksun kalbimde, senin beni koyduğun yerde değilsin. senden akmış ve akacak olan tüm göz yaşların adına özür dilerim. bu güzel yüzün ıslanması, be iyilikle dolu kalbin kırılmasını istemedim.
benim için fazla iyiydin. hani hep sen de derdin ya -mutlu edeni tercih etmez insan- diye.. ben işte bu yüzden seni tercih edemedim belki. senden çok özür dilerim..
sen yine güçlü duruşunla beni büyülemeye devam edeceksindir, benim görebilceğim her yerde gülerek ya da arkadaş kalmayı ben istedim diye becererek. ben de bi beceriksiz olarak hep kırıcam seni.
tüm sözlerim ben istemesem bile "o"ndan bahsedecek, senin olmak istediğin yerde olandan. tüm arkadaşşların cephe alıcak bana.. hayatında en iyi anlaşıldığın dönem olucak, insanların sana en sıcak davrandığı.
ve belki bigün aramızda geçen bir yıldan sonra bu ayrılık için, bu dürüstlüğüm için teşekkür ediceksin bana.. kendine iyi bak. nolur çok ağlama benim için. " *
açılmış sarmaşık gülleri kokularıyla baygın
en görkemli saatinde yıldız alacasının
gizli bir yılan gibi yuvarlanmış içimde kader
uzak bir telefon da ağlayan yağmurlu genç kadın
rüzgar uzak karanlıklara sürmüş yıldızları
mor kıvılcımlar geçiyor dağınık yalnızlığımdan
onu çok arıyorum onu çok arıyorum
heryerimde vücudumun ağır yanık sızıları
bir yerlere yıldırım düşüyorum
ayrılığımızı hisettiğim an demirler eriyor hırsımdan
ay ışığına batmış karabiber ağaçları gümüş tozu
gecenin ırmağında yüzüyor zambaklar yaseminler unutulmuş
tedirgin gülümser
çünkü ayrılık da sevdaya dahil çünkü ayrılanlar hala sevgili
hiç bir anı tek başına yaşayamazlar
her an ötekisiyle birlikte herşey onunla ilgili
telaşlı karanlıkta yumuşak yarasalar
gittikçe genişliyen yakılmış ot kokusu
yıldızlar inanılmıyacak bir irilikte
yansımalar tutmuş bütün sahili
çünkü ayrılmanın da vahşi bir tadı var
öyle vahşi bir tad ki dayanılır gibi değil
çünkü ayrılıklar da sevdaya dahil
çünkü ayrılanlar hala sevgili
yanlızlık hızla alçalan bulutlar karanlık bir ağırlık
hava ağır toprak ağır yaprak ağır
su tozları yağıyor üstümüze
özgürlüğümüz yoksa yalnızlığımız mıdır
eflatuna çalar puslu lacivert bir sis kuşattı ormanı
karanlık çöktü denize
yanlızlık çakmak taşı gibi sert elmas gibi keskin
ne yanına dösen bir yerin kesilir fena kan kaybedersin
kapını bir çalan olmadı mı hele elini bir tutan
bilekleri bembeyaz kuğu boynu parmakları uzun ve ince
sımsıcak bakışları suç ortağı kaçamak gülüşleri gizlice
yalnızların en büyük sorunu tek başına özgürlük ne işe yarayacak
bir türlü çözemedikleri bu ölü bir gezegenin soğuk tenhalığına
benzemesin diye özgürlük mutlaka paylaşılacak suç ortağı bir sevgiliyle
sanmıştık ki ikimiz yeryüzünde ancak birbirimiz için varız
ikimiz sanmıştık ki tek kişilik bir yalnızlığa bile rahatça sığarız.
hiç yanılmamışız her an düşüp düşüp kristal bir bardak gibi
tuz parça kırılsak da hala içimizde o yanardağ ağzı
hala kıpkızıl gülümseyen sanki ateşten bir tebessüm zehir zemberek aşkimiz
-babam beni başkasına veriyor.
# kaçalım o zaman.
-ben ailemi bir kalemde silemem. #beni siliyosun ama.
-bedenim başkasının olacak ama ruhum senin olacak bunu unutma. #yapma yaaa...
-......
