işte o sessizlik yutar bütün yaşanmışlıkları ve "gitme" kelimesi kaybolup gider. Gerisi akmayan gözyaşı, kendine doğru büktüğün iç bükey bir zaman ve mevsimleri yitirmek vs.
"ilacı zamandır" derler hep, sanki o anı daha önce yaşamışlar gibi. Bilirler mi onunla beraber olmak adına harcanan emekleri, geçen zamanı.. bilmezler.. ama yine de derler "zamana bırak".
