onu çok aradığınızda, onu yine çok aradığınızda ve heryerinizde vucudunuzun agir yanik sizilarinı hissettiğinizde açıp okunulası atilla ilhan şiiri. zuhal olcay yorumuyla içimde tamamlanan ezgi.
--spoiler--
yalnizlarin en buyuk sorunu
tek basina ozgurluk ne ise yarayacak
bir turlu cozemedikleri bu
olu bir gezegenin
soguk tenhaligina
benzemesin diye
ozgurluk mutlaka paylasilacak
suc ortagi bir sevgiliyle
--spoiler--
ayıran ölüm ise dahildir yoksa yeni sevdaların yolunu açar ayrılık sadece... söylenen güzel sözler, edilen yeminler, o muhteşem bakışlar, o el ele iken terlene ten, gülüşler ve sessiz kalmanın bile verdiği o muhteşem mutluluk ayrılık geldiğininde başkasına hissetmek için giderler...
yani ne ayrılık sevdaya dahil ne de sevda ölüm ayırmadıkca devam ediyor...
içerden dinlenilen derin dipsiz sözleri olan şarkı. yine de bu sözlere bu beste az bile kalmış diyebiliriz. sözler daha etkileyici müzikten. ayrıca bir rivayete göre, atilla ilhan da bu besteyi beğenmemiş. *
sanmıştık ki ikimiz yeryüzünde ancak birbirimiz için varız
ikimiz sanmıştık ki; tek kişilik bir yalnızlığa bile rahatça sığarız
hiç yanılmamışız
her an düşüp düşüp kristal bir bardak gibi
tuz parça kırılsak da
hâlâ içimizde o yanardağ ağzı
hâlâ kıpkızıl gülümseyen -sanki ateşten bir tebessüm-
zehir zemberek
aşkimız *
ardından kimse bilmez başlar ve kalp güle bakan bülbül misali çırpınır.
bitmiştir her şey..
bitirmişsinizdir elinizdeki sevgileri..
söyleyecek sözler yitirilmiştir..
artık kabullenmeye çalışma evresidir.. ayrılığın..
zordur.. gerçekleri -ayrılmış olma gerçeğini- görmemezlikten gelmeye çalışmak aslında..
bilmiyoruz ki aslında her sevmeye söz verdiğimizde ayrılacağımıza da söz veririz..
fena..
mükemmel bir şiir,mükemmel bir şarkı... zuhal olcay'ın sesi sizi alıp uzaklara götürdüğünde gözyaşlarının düşmesi kaçınılmaz oluyor. eski sevgiliyi unutamayanların,bir türlü onu arkasında bırakamayanların şarkısı bu.
çünkü ayrılıklar da sevdaya dahil
çünkü ayrılanlar hala sevgili...
