Eğer ki işin içinde emek varsa geçmişe duyulan özlem ve acımadır. onca şeyin birden yok olmasını istememektir, zaten heyecan bitmiştir. zaten böyle bir duruma gelindi ise yapacak pek birşey yoktur.
not: "ne yapıp ne edip ayrılır karşı taraf, ulan neden çıkıyosun ayrılacaksan? "
taviz vermekten dolayı ileri de pişmanlık duymanıza sebep olacak korkudur. çünkü her taviz pişmanlığı doğurur. en iyisi hayatı su gibi belleyip akışına bırakmaktır, gitmekte olanı kolundan tutmanın ya da gitme ihtimali olanı kaybetmemek adına kendinden taviz verilmeyecek kadar kısa bir hayatı yaşıyorken birilerine, bir şeylere takılı kalmak neden?
bunların cevabı verilirse bu tip evhamlardan kurtulunmuş olunur. en nihayetinde o başka biri sen de öyle.
onca şeyin yanlış gittiği gözünüze gözünüze batarken, sevgilinize ses çıkaramamanıza sebep korkudur.
ya yaşanacak daha güzel günler varsa ? benden sonra başkasıyla olacaktır tabi. nasıl olur ya ! vs. vs. gibi iç burkan soruların, düşüncelerin arkasındaki histir.
çözümü varsa yardım edin !
edit: hiçbir şey olmuyor. yani geçiyor abartmamak gerek. miş.
