yaklaşık iki yıl oldu senden ayrılalı.
ilk defa ayrılalım dediğin zaman çok kolay kabullenmiştim.
zaten anlıyordum biraz biraz uzaklaştığımızı, seziyordum.
bekliyordum yani ayrılmamızı içten içe,
itiraf edemesem de kendime.
sen ayrılalım deyiverince,
bende ayrılalım deyiverdim.
ayrılmak istiyorum zannetmiştim,
sen ayrılmak isteyince.
aslında ben istememişim,
seni mutlu etmek istemişim sadece,
sen istediğin için bende ayrılalım deyivermişim.
seni kendime tercih etmişim aslında.
2 yıl sonra bir cumartesi sabahı bile sen rüyalarımdasın.
şimdi daha iyi anlıyorum seni nasıl sevdiğimi,
her geçen gün daha çok özlüyorum seni.
sensiz geçen her gün için defterime bir çizik daha atıyorum.
zaman her şeye ilaçtır diyor arkadaşlarım.
bence öyle değil.
çünkü deftere attığım her çizgiden sonra;
seni daha çok özlüyor
daha çok ağlıyorum ardından.
daha çok rüyalarımda görüyorum.
iki yıl sonra bile.
artık unutulması ve yeni aşklara yelken açılması gereken süredir.
her zaman erkekler böyle aşk acısı çeker, kızlar kim bilir neler yapar. gelir ağlarım yazar üzülür unutamaz.
unut gitsin lan.
unutucaksın olum.
nefes alıyosun boşa mı, göz kırpışlarının bile geçerli bir sebebi varken senin kendini olmayan bir şey için üzmen neden. aldatılmamışsın da, dürüstçe biten bir ilişki işte.
o kişinin hayatınızda sanki hiç olmamış gibi hissetmenize sebep olan uzun süredir. o kişiyle acı tatlı yüzlerce anınız vardır. hatırlamak için zorlarsınız kendinizi. aklınıza gelir bazı şeyler ama hiçbir şey hissetmezsiniz. halbuki ayrılığın ilk zamanlarında unutmak için yapmayacağınız şeyleri yapıp kendi kurallarınızı çiğnemişsinizdir. çok ama çok sıkıntı çekmişsinizdir. şimdi ise yıllarca birlikte olduğunuz, parmağı azıcık çizilse sizin de canınızın yandığı, o çok sevdiğiniz kişi bir yabancıdır artık. herhangi biridir. unuttuğunuz için mutlu olursunuz ama zamanın etkisi karşısında da irkilirsiniz..
