aşkla değil, üzülme duygusuyla sevmiştim onu; hastalıkları falan vardı.
çok bağlanmıştım sonra olaylar oldu ve beni hiçe sayıp ayrıldı. ardından ilk işi paylaşım sitelerinde beni kötülemek oldu. ne yaptım ki ben sana ey kız? demek geldi içimden ama sonra yine barıştık yine seviyoruz ve barıştığımızın ertesi günü ilk işi hakkımda gayet iyi, dokunaklı şeyler paylaşmak oldu.
ne diyeyim ben sana...? biliyorum sevilmez böyle kız ama zaten sevmiyorum da değişik bir duygu anlatamıyorum.
sadece kız değil, erkek de olabilir;
heralde kuyruk acısı, çaresizlik, çırpınma duygusal travması sonucudur. Zavallılık resmen, kendini sokakta yerlere atıp debelense daha iyi, en azından kafasını filan yere vurur da böyle saçma şeylerle uğraşan beyin modifiye olur belki.*
terk edilmeyi içine sindirememiş ve bu yüzden binbir türlü saçmalıklara baş vurarak kendini rahatlatan böylece karşı taraftan öcünü aldığını sanan insan modelidir.
ayriligin uzuntusunu, şokunu ve depresyonunu hala ustunden atamamıştır. gece yatagına yattıgında hala hungur hungur aglamaktadir. gozleri kipkirmiziyken, teoman dan onyedi yi, emre aydin dan git i tekrar tekrar dinliyordur. guclu bir cift kol gelse, bu kizi sarsa, hic bir endisesi kalmayacaktir.
kendisine buradan selam eder, kendisini cok mutlu edecegime garanti veririm. bir ozel mesaj uzaklıgındayım.
