unutmak artık onu sevmemek değildir.hayatından çıkarmak değildir.unutmak onunla konuşmamakta değildir.unutmak ona verdiğinden daha fazlasını vereceğin birini bulabilmektir.ayrıca (bkz: yalnızlık yılmaz erdoğan)
sevgilisini unutmaya çalışan bir sözlük yazarı ise; ilk olarak unutmak için çaba gerekmez süreç işidir.
bir insan anahtarını evde unutmak için çabalamaz anahtar aklından geçmiyordur, unutur, bunu biliçli olarak yapamaz.
buzdolabının kenarına sıkışıp kalan çikolata unutmaya çalışıldığı için değil; ya göz görmeyip unutulduğu ya da başka çikolataların kendisine yetmiş olması, hiç olmadı kayıp çikolatanın pek de aranacak özellikte olmaması sebebiyledir.
bir sevgiliyi gerçekten unutma potansiyeline sahip duruma geçilmiş ise yazar kişisi "ayrınılan sevgiliyi unuttuğunun kanıtı" diye bir başlık açayım bir ara diye düşünür ardında aman ne açacağım ya der, ardından açmayı düşündüğü başlığı bile unutur.
birini unutmak sizden habersiz olur. bir bakarsınız o kalbin odası boşaltılmış, boyanmış yenilenmiş. ya da başka biri çoktan gelip kiralamış.
Sanırım içinde bulunduğum durumdur ancak yine de aşk acısı çeken yazarlarımıza danışmak isterim.1 haftadır konusmuyoruz konuşsakta kavgalarla dolu diyaloglar.Ayrıyetten doğru düzgün bir acı çekmedim ama gene de bazen kıskanabiliyorum.
1 yıl süren bir ilişkinin ardından bu yaşananlar normal midir?
-Doktor amca iyileştim mi?
+iyileştin yavrum
Böyle olumlu entryler teşhisler bekliyorum hadi inş... :)
Edit:Başlık düzeltilemiyor... Nasıl demeyin olmuyor işte...
