bunu ya da bu olduğunu tahmin ettiğim şeyi hayatımda bir kez yaşadım. büyük bir afet ile ailecek yokolmanın eşiğinden kılpayı dönmüştük. ben hariç herkes hastanede yatıyordu. ben de pek sağlam sayılmazdım. eve geldim, soğuktu, doğalgaz sobasını titreyerek yaktım. dünyada benden başka kimse yoktu. kimse arayıp sormuyordu. perde kalkmıştı, mezardaki gibi çaresiz,aciz ve yalnızdım. tv'ye bakmak, haberleri izlemek aklımdan bile geçmedi. dünya ve dünyaya ait şeyler umurumda bile değildi. sadece allah vardı gerisi yalandı. bu hal on bel dakika kadar devam etti. sonra bitti, ölmeden ölmek diye bir şey var idiyse buna benziyor olmalıydı.
ikinci mertebedir. düşünmenin ötesine geçilmiştir, artık açık bir şekilde görüntü vardır. ateşin oldğunu tasavvur edenin, ateşi gözü ile görmesi hadisesidir.
