insanın kendi kendisini sorgulamasıdır. kendine dönen bir yansımsını gördüğü işitttiği hissettiği her yerde yapar bunu. aslına rücu etmeye çalıştığındandır ki aslını arar. kocaman şairler de yapar: yıllar yılı dost bildiğim aynalar....
saatleri bulabilir. insan kendine baktıkça gözleri dalar gider, sonra bir bakar ki bir yaratık görüyor. lan bu ben değilim. zaten ben'i sorguluyordum, tam pok oldu işler. sonra geri gelir görüntü. yine aynı çökük surat. bir dünya soru.
her seferinde meseleleri düzeltmek üzere karşısına geçilip salya sümük ağlanan ayna. yine işe yaramadı bu saatler süren konuşma.
varsa tek faydası var. o da ağlayan gözlerin güzelliğini görmek.
soracaginiz tum sorularin,biri kel biri sacli olmak uzere iki gunes gozluklu abi tarafindan cevaplandirilacagi soylesidir.bunlar aslinda iyi adamlardir bakmayin oyle arap seyhi gibi ortalikta dolastiklarina.arkada 3 tane eleman olur figuran babinda.onlara da ayip olmasin diye birkac soru yoneltebilirsiniz.
