Saçlarım kepeklenmiş. Şampuanımı yeni değiştirdim, bir kaç haftaya bir şey kalmaz.
Sakallarım yine birbirinden orantısız uzamış. Sanırım bu benim düzeltebileceğim bir şey değil.
Ve gözlerim gün geçtikçe koyulaşıyor. Bu kadar koyu değildi. Maviydi, deniz mavisi. Hatta arada parlardı. Aynada umut görürdüm gözlerimde. Artık lacivertle yaklaşıyor.
Aynada düşlerimin sönüşünü izliyorum. Dönüşümümü, eskiden durup dururken gülmeye başlayan yüzüm; artık tepksiz kalmaya alıştı.
"sandalyeye oturabiliyorsan, bunu da kullabilirsin" sloganlı bir zayıflama zımbırtısının tanıtım filminde geçen bu soru ile amaçlanan şeyin, her yanından selülitler akan bu nedenle aynayla küs kilolu insanların bilinçaltlarına "ayna ile yüzleş neye benzediğini bi gör ve hemen zafiylamak için bu aleti satın al" mesaj bırakmak dolayisiyle milleti ütmek olduğu kanaatindeyim.
