küçüktüm ufacıktım, top oynadım acıktım
çöktüm duvar dibine, az soluklanayım diye
cebimdeki aynayı alıverdim elime
tuttum dar sokağın gölge duvar üstüne
birden kara çarşaflı kara kadının biri
belirdi köşe başında ediverdi küfürü
anlamadım ben işi dondum kaldım mecburi
neden sonra anladım yaptığım mühim işi
meğer bu şehirde ayna tutmak yasakmış
duvara tuttuğum ayna çarşafına dolanmış
ben aynayı tutarken kimsecikler yoğ idi
bunu kadına anlatmamın imkanı da yoğ idi
kadının yüzden gayri bir yeri görünmezdi
lakin ettiği küfrü haramiler etmezdi
şimdi geldi aklıma bu talihsiz hatıra
dünyaları verseler binmem kara katıra
