içinde bulunduğumuz çağın bir sonucudur. Herkes öyle gömülmüş ki internete, twitter'a, instagram'a, oraya buraya, aile fertleri bile birbirini tanımayacak neredeyse. internet gitti mi birbirinin yüzünü görüyor artık millet.
yüzyılın bizi zorladığı yalnızlığa ve bireyselleşmeye inat bence komşuluk kavramı geliştirilmeli. arada sırada yemek tatlı getirilip götürülmeli. isimleri bilinmeli.
komşu tabağı denen kavramın olmaması durumu. ha kötü birşey mi? kesinlikle hayır. mesela elli altmış senelik bir apartmandaki kemik yaşam kitlesinin balkondan her defasında çıkıp "yine nereye? diye çemkirmesi gibi bir deneyimi yaşadıktan sonra gayet yerinde birşeymiş gibi görünüyor.
