bir ayı boğuluyordu burdan millerce ötede..
yalnızlığa vurduğu pençesiyle yıkıyordu kendine doğru gelen ümit şeritlerini.
bir bir gömüyordu falında çıkan kısmet yorumlu balıkları..
göğüs kafesi yoktu artık.. elinde klavyesiyle yatıyordu ölümü bekler gibi..
yalnızlığını sormuyordu.. gülüyordu.. ağzı gülüyordu..
ama yoktu işte göğüs kafesi. yoktu diyaframı..
o yoktu.. belki var olmamış bir hayalde bile yer almıyordu adı.
