hakkında saçma sapan efsaneler uydurulan necip fazıl'ın önerdiği ideal rejim karakteridir. monarşiye de, demokrasiye de benzemez. solcular faşizme benzetmekten hoşlanırlarsa da, alakası yoktur. ilk islam devletine, bunun yanında eflatun'un ideal devletine benzer yönleri vardır. eflatun'un devleti filozoflar yönetmelidir, ayaktakımı değil dediği gibi, necip fazıl da devleti aydınların yönetmesi gerektiğini gerekçeleriyle anlatmıştır.
ideolocya örgüsü kitabında ve başyücelik devleti kapsamında ele alınan "aydınlar akademisi" ve onun oluşturduğu "yüceler kurultayı", bu rejimin temelini belirler.
sağcılar "şair" falan diye bu yönlerini örtmüşlerdir necip fazıl'ın. solcularsa, hakkında saçma sapan efsaneler uydurup ona inanmışlardır. oysa, herkesin üzerinde durup düşünmesi gereken konulardır bunlar. çağın baş meseleleridir.
marksizmin proleterya diktatörlüğünü de eleştirir bu tezinde necip fazıl. marx'ın şu sözünü ele alır:
- kapitalist sistemlerde yapılan hata ve biriken zulüm, emeği ödenmemiş işçinin gaspedilmiş haklarından yığılmadır!
bunun, sathıyla (yüzeyiyle) tamamen doğru, ama aslıyla (özüyle) yanlış olduğunu söyler. ve düzeltir:
- başıboş düzenlerde yapılan yanlış ve biriken zulüm, emeği ödenmemiş aydının yol açılmamış faaliyelerinden yığılmadır!
böylece, insanlık içinde en ileri sınıfın "aydınlar sınıfı" olduğunu savunur. dolayısıyla bir aydınlar diktatoryası değil ama, bir aydınlar aristokrasisi öngörür. ve bu rejimin bütün temelini de, "aydınlar akademisi" denilecek eser sahibi kimseler oluşturur.
üç koldan oluşur aydınlar akademisi: fen ve keşifler kolu, edebiyat ve güzel sanatlar kolu, ilim ve tefekkür kolu...
