Törene katılan Şafak Sezer, “Akıl hastanesinden kaçanlar cenazeye gelmiş gibiydi. Hayatımda böyle bir rezillik görmedim. Tabutun etrafını garip kıyafetli TikTok’çular sarmış, ilginç hareketler yapıyorlardı” diyerek isyan etmiş.
sonra da "iş isteyenler, para isteyenler olmuş ünlülerden. TikTok çekmek için gelen olmuş, pes! Çok acı değil mi bu durum?" diye şaşırmış. cenaze bir etkinlik, bir dilencilik, bir imza törenine, bir reyting alanına dönmüş.
şafak sezer'in şaşırmasına şaşırıyorum. neden isyan ediyor anlamıyorum.
nasıl bir toplum yarattık diye kendilerine sormalılar.
bu sistemi ve bu sistemin insanlarını siz dizayn ettiniz, şekillendirdiniz, eserinizle övünün.
bu ülkenin dibine koyulan arabesk denilen dinamit 1970-80'lerde patlatıldı. arabesk kültürünün yetiştirdiği sanatçılar, siyasetçiler kendilerinden sonra gelecek nesli kendileri gibi yetiştirdi.
eğitimsiz, görgüsüz ve sorumsuz...
yetiştirdikleri nesil 2000'lerden sonra ortaya çıkıp meyve vermeye başladığında popüler kültürün de etkisiyle bu arabesk kültürünün alt yapısı olan eğitimsizlik, görgüsüzlük ve sorumsuzluk yozlaşmaya dönüştü.
şu an sanatçı, siyasetçilere bakın.
topluma bakın.
bu toplumu bu hale getirenler sizlersiniz.
bir sanatçı eserinden şikayet eder yakınır mı?
kafayı yemedik, sadece utanma duygumuzu kaybettik.
toplumda ekonomik olarak çöküş olabilir...
savaşlar, afetler vs ölümler olabilir.
ülke işgal edilebilir, tüm haklar özgürlükler insanların elinden alınabilir.
hukuk, adalet birinin keyfine göre de dizayn edilebilir. haksızlıklar hukuksuzluklar sıradanlaşabilir.
kanun karşısında keşke suçlu olsaydım bu kadar mağduriyet haksızlık yaşamazdım diyebileceğiniz bir ülkede de yaşayabilirsiniz.
tüm bunlar toplum-insan, idare-devlet açısından önemsizdir.
kaybedilenler, yaşanan çöküşün negatif etkileri eksiklikler yerine koyulabilir ve bu sorunlar giderilebilir.
biz utanma duyumuzu kaybettik.
insan utanma duygusunu kaybettiğinde ilk önce empati duygusu yok olur. hiçbir din-yaratıcı (allah, tanrı, rab vb neye inanıyor-inanmıyorsanız da doğa evren yaşam diyorsanız) hiçbir yasa-kanun, hiçbir ahlak değeri-öğretisi, hiçbir rejim-idare, hiçbir aile-çevre kaybedilen utanma duygusunun yansıması olan davranışları (bakınız: konu başlığı ve toplumda yaşananlar) insanlığa sığmayan yaşananları engelleyemez, utanma duygusunu ve empati yapmayı insana geri kazandıramaz.
toplumda yaşanan cehalet ve cehaletin kutsallaşması, savunulan bir hak olması ve çoğunluk haline gelip toplum iradesi haline dönmesinin sebebi de yok olan utanma duygusudur.
eskiden cehalet utanılacak bir şeydi.
