buralar eskiden hep dutluktu. bizden önce de yaşayanlar vardı bu topraklarda artık bunu anlamak lazım. kimse kalıcı değil bu yeryüzünde. bizim temennimiz bundan sonra ezan sesinin dinmemesini istemek olur ancak Ayasofya'dan.
kilise veya cami ya da ev-köşk, her hangi bir inanç ibadethanesi.
daha da ileri noktası bir ülke.
içinde olan insanlar o yapıya değer katar.
domuz gibi doyma hissi olmadan yiyen ve üreyen, aynı zamanda da sahip olma duyguları ile egolarının yönlendirdiği benliğinde haksızlıklara, cinayetlere, ahlaksızlıklara kutsal kılıf uyduran insanlar yapılara değer ve anlam katamaz.
abdetli kapitalistler, ortadoğuda müslüman kanı akar iken katillerinin yanında yer alarak ayasofyayı cami yapsalar ne olacak?
unutmayalim; vatikan veya mekke için addedilen kutsiyet orada olan veya ibadet eden, yöneten insanlar sayesinde olmamıştır.
oralara anlam mana insanlar tarafından verilmemiştir.
ibadetimizi nerede eder isek edelim.
insan olmadığımız sürece, bu bize birşey kazandırmaz.
