gülsek mi ağlasak mı karar veremediğimiz gelişme. yahu solcu sağcı komunist ümmetçi hepimizin yüzünde kocaman bir gülümseme yaratmış, birçoğunun ilk kez tayyip hakkında iyi bir şeyler düşünmesine vesile olmuş bir olay. ama hayır durun bir dakika... sözlüğün dış politika uzmanları, yahudi dostları ayağındaki nasıra basılmış gibi vay efendim tayyip bey'in haddine mi bu? evet haddine ulan, vücut dili, sözleri herşeyiyle ayarın allah'ını vermiştir bu akşam. ama seçim yatırımı ama bilmem ne? abd başkanlarının huzurunda el pençe divan duran liderleri de gördük biz.
aslında hoşuna gitmesine rağmen böyle bir açıklamayı sırf nefret ettiği tayyip erdoğan yaptığı için yiğidi öldür hakkını yeme atasözünü hayata geçirmekte zorlanan yazardır. Kısacası o da sevdi ama çaktırmıyor abisi.
ben ne bu adamı severim ne de partisini severim, elimden geldiğincede eleştiririm taşak geçerim. lakin yukarda bir bakınız verdim lütfen ona bir bakınız, bok yemeyeniz boşuna vermedik biz onu.
diplomatik dil böyle mi olurmuş, hamasın sözcülüğüymüş, kabadayılıkmış, yok ebesinin örekesiymiş vb... ne lan işte adam babalar gibi konuştu, helal olsun ayıca. bunca yıldan sonra ilk kez benim yüzümde bir gülümseme oluşturdu, bebek katilleri karşısında yüreğime su serpti mi ben ona bakarım arkadaşım. gerisini siktir et, konuşuruz sonra...
bir insanı eleştirmek başka bir şey onu eleştirecem derken salak duruma düşmek bambaşka.
aynı hareketi atatürk yapsaydı vay işte boyle ezdirmedi derdik, kişi onemli degil tayyip erdogan son zamanlarda gercekten rezil bi basbakan olabilir ama bülent ecevit ten sonra dünyaya kafa tutabilecek adamların olduğunu görmek güzel bence.
