çok güzel kızların da insan olduğunu insanın beynine bir nakkaş inceliğiyle nakşeden bir kızdır.
uzunca bir müddet güzel kızların ayaklarının kokmasının mümkün olmadığını onların o narin, o güzel ayaklarının yalnızca öpülüp okşanması gerektiğini düşünürdüm; lakin yakın zamanda başımdan geçen bir olay bu düşüncemi ters yüz ederken beni de derin kederlere sevketti.
bir kız arkadaşımın evine doğru not almak üzere harekete geçtim. not alacağım kızın da güzeller güzeli bi ev arkadaşı var. bi taraftan eve doğru yürürken bi taraftan o kızı nasıl tavlayabileceğimle alakalı senaryolar kuruyordum kafamda. not alacağım kızla muhabbeti daha da ilerletip kanka olmalıydım ki diğer kızla yakınlaşmamıza yardımcı olsun. bunları düşünürken kendimi bi anda evin kapısının önünde buldum. zile basmamla kapının açılması bir oldu. kız önceden tedarikli davranmış ve notlar elinde beni kapıda karşılamıştı. içeri girme ve diğer güzel kızla muhattap olma şansım oldukça azalmıştı. muhtemelen notu elime tutuşturucak ve beni siktir edicekti. bi şeyler yapmalıydım. birden hızlı hızlı nefes almaya başladım, bi taraftan da vücudum titiriyormuş izlenimi uyandıran garip hareketler yapıyordum. kız haliyle neyim olduğunu sordu. hiç ya sıcaktan olsa gerek biraz dinlensem geçer dedim. içeri gelsene hadi soğuk bişeyler içeriz kendine gelirsin diye karşılık verdi. tereddütsüz içeri girdim salona doğru ilerledim. kapıdan içeri kafamı uzatmamla o muhteşem güzellikle göz göze geldim. dünya durmuştu sanki. yemyeşil gözleriyle beni izliyor ve hoşlandığını belli edercesine kuyruğunu sallıyordu * güzelliği karşısında sersemlemiş sağ sola yalpalamak suretiyle kendimi koltuğa zor atmıştım. kısa bi tanışma faslından sonra kendime geldim ve çevreye yayılan anormal bir kokuyla irkildim. bedenimin her zerresi sanki birer koku reseptörüymüşçesine hareket ediyor ve bu iğrenç kokuyu beynimin ilgili bölümüne iletiyordu. koku beynime iletilip kokunun niteliği beynimce algılandıktan sonra bunun ayak kokusu olduğunun farkına vardım. bu koku nerden geliyor olabilirdi? böylesine güçlü ve insanı sağlığından edebilecekte nitelikte bir kokunun herhangi bir insan evladından gelebilme olasılığı var mıydı? bu koku çeşitli bilimsel aşamalardan geçirilerek savaşlarda kullanılamaz mıydı? bütün bu sorular beynimin karanlık dehlizlerinde yankılanıyor ve beynim kokunun kaynağını bulma konusunda ciddi bir çaba harcıyordu. bütün parçalar birleşiyor ve kokunun kaynağını işaret ediyordu. her ne kadar bu bulgular ve kanıtlar çok güçlü olsa da karşımda duran muhteşem yaratığın güzelliği bu kanıtların hepsinden daha ağır basıyor ve tam olarak bir sonuca ulaşmalarını engelliyordu. zaman geçtikçe keskinleşen koku algımı köreltiyor ve diğer duyularımı da yavaşlatıyordu. ordan hemen uzaklaşmam gerektiğini düşündüm az önce söylediğim yalan gerçeğe dönüşmüş ve vücudum kokunun ve yaşadığım şokun etkisiyle titreme nöbetine tutulmuştu. hiç bir açıklama yapmadan sendeleyerek ayağa kalktım ve bütün gücümü toplayıp kapıya doğru koştum. kapıyı açtım ve arkama bakmadan kendimi sokağa attım. sokakta yanımdan geçmekte olan insanların garip bakışları arasında bembeyaz bir suratla koşuyor yalnızca koşuyordum...
- güzelsin hoşsun da sen daha olmamışsın be kızım.
+ ben çoq güsel bi kızım bi kere taam mı!!
- bırak bu ayakları. hatta kapının önünde bırak ayaklarını, iğrenç kokuyor amına koyim.
+ benim ayaklarım hayatta kokmaz geri zekalı.
- hayatta olsalar belki kokmayacaklar da...
+ bla! bla! bla! bikbikbik.
- lan sus hayattan soğuttun beni.
