Boğazlanan bir çocuğun kanı gibi geçer zaman,akla takılmış prangalı zincirler kalır, birtek bileklerinde. Hey canına yandığımın adamı öfkemin sebebi sen değilsin, beni kudurtan aslında sensizlik.. Şimdi yaşa hayata inanarak ,gel de küfretme geçen boş günlere,gel de yeniden bir başkasını sevmeyi dene,
Halbuki daha farklı olabilirdi.Aynı evin içinde farklı iki kişi, tek bir dünya kurabilirdi . Arzuları şehvetlerine kurban düşmeseydi eğer, herşey daha farklı olabilirdi.
işte o zaman kadere inanmak zorunda kalmazdık,
Adına konulmuş şeyleri, öksüz gibi ,adsız bırakmazdık bir anda ortalarda,
Mesela sen bir anda siz, hata öteki olmazdın benim için,
Veya sizler bir başkaları için öylesine bir insan olmaktan daha öteye gidebilirdiniz becerebilseydiniz eğer..
Ama ne yaparsınız.Düşmüş sevdamız ayaklar altına bir kere
çivisi çıkmış dünyamızın,Yarım kalmış türkülerimiz
Şehirler gideni uğurlamış , gelene kucağını açmış
işte tamda sırası, gel de git bu şehirden,
Bir kişilik bavulla, yürekte iki sevdayı taşıyarak
Becerebilirsek eğer..
