insanoğlunun kara yazgılarından biridir. cenab-ı hak ayak küçük parmağını; sehpalara çarpalım veya hemen bitişiğindeki parmakla arasına kir biriktirsin bizde o biriken kiri işaret parmağımızla alıp tarifsiz bir sevinç yaşayalım diye koymuştur bedenimize kanımca.
ben ilk yaradılış amacına değinecem . evde otururken ki genelde nedendir bilinmez insan yalnız evde otururken küçük parmağı sehpaya vurmaz illa ki evde birileri olacak bilhassa da ebeveynler olacak. arkadaşlar varken ayak küçük parmağını sehpaya vurma oranı gayet düşüktür. anane, babanne, dede varken sehpaya vurum oranı şahlanmaktadır. neşe içinde koltuktan kalkıp dedeye çay doldurmaya mutfağa doğru giderken küçük parmağınız lanet sehpanın körolmayasıca tahtadan oyma ayağına tık diye vurur gayet temiz bir vuruştur.
fakat acısı öyle midir ya sanırsınız ki narkozsuz ciğerinizi çıkarıyorlar veya biri testislerinizi sıkmış han duvarlarını okutmaya kalkıyor size...
hayattan soğutan olaylardandır.
sızısı geçmeye başladığında hayata dört elle sarılasın gelir. yaşam sevinci sarar dört bir yanını. sevgi kelebeğin olursun kendinin. sevgi, barış, kardeşlik rüzgarları estirirsin etrafında. hayat bayram olur.
sızı tamamen geçince her şey unutulur... **
