bazı bünyelerde bildiğin mısır cipsi kokusuyla eşdeğer özellik gösterebilen bakımsızlık örneği. bu tip kokular sevilir aslında. mesela toprağın yağmur suyuna doyduğu an açığa çıkan bir sidik kokusu vardır ki tadından yenmez. doğanın kendine has kokusudur bu. derin derin ciğerlere çekilir, keyfine varılır vs.
lakin bu dediğim bambaşka bir şey. ne sidik kokusuna benzer, ne de diğerlerine. bildiğin mısır cipsi gibi kokar ve insanı cidden sınar. hatta bazı bünyelerde bu hadise çok daha farklı seviyelere varabilir. mesela;
(bkz: gozle gorulebilen ayak kokusu)**
bir otobüs yolculuğu sırasında kavga çıkmasına neden olan koku. ben dahil otobüsteki yolcuların büyük kısmı kokudan rahatsız olan tarafı içten içe desteklemişti.lakin koku dayanılacak gibi değildi
ayakkabı ve çorap ikilisinden kaynaklanır fakat ayak aşınana kadar yıkandığı halde sorun devam ediyorsa derhal kendisine gereken müdahale yapılmalıdır.
her akşam eve gidildiğinde sabunla masaj yaparken okşaya seve teşekkür ede ede yıkanılan ayaklar size mis gibi kokarak karşılık verirler. bakmazsan elbet kendine göre olan ceza sistemini uygulayacak hatta koku ile kalmayıp mantar, yara gibi dertlerle karşılık verecektir. ayaklar özgürlüktür onlara iyi bakınız efendim.hatta pedikürünü de siz yapın ki başkasının mantarı bulaşmasın o güzel ayacıklarınıza.
camilerdeki halılara siner. özellikle eğer yerler halıfleks se koku imkansız çıkmaz. ama 2. rekattan sonra alışılır daha duyulmaz.
yurtta çok zordur. oda arkadaşınıza ayağını yıka diyemezsiniz. çorabını çıkarır başucuna koyar. ama 2. rekattan sonra alışırsın...
"ilginç bir şekilde benim ayağım eski ayakkabınım * içinde bok gibi kokardı sevgili sözlük. evet gerçekten bok gibi kokardı bu yüzden ayaklarıma bir sempatim ouştu fakat ayakkabılarımı bir hafta sonunda atmıştım." diye iç geçirdiğim hadise.
bayar, soğutur, uzaklaştırır.
yıllardan 2000 hoş bi ilkbahar günü bir gitar kursu daha doğrusu bi gitar hocasının evi. hoşlandığınız sıra arkadaşınız, ölüp bittiğiniz çocukla aynı mekandasınız.
(bkz: salon)
gitarı eline alıyor tanrım bir gitar bir insana bu kadar yakışabilir! tam o sırada etrafa bir ayak kokusu yayılıyor. o günden sonra bi daha hiç görüşmedik. yıllar sonra o inci yazılı, solak, esprili ama kokulu adamın gazetede sınav sonucu derece yaptığını görmek bile güzel...
2 hafta önce yaşadığım bir olayı anlatamadan geçemiyeceğim.
arkadaşımla birlikte şehir dışına çıkıyoruz, otobüsteyiz. bir anda midemde bir kramp hissettim. lan noluyor demeden bu kramp bulantı haline dönüşüp ağzıma doğru gelmeye başladı. iyice odaklanınca olaya lağım desem lağım değil, leş desem hiç değil bişeyın koktuğunu fark ettim ki zaten o ara arkadaşım beni dürtüyormuş bu koku ne diyerekten.
neyse nasıl olsa birazdan bu kokuya bile! alışacağız dedik. ama arkadaş yok bir kaç dakika duyarsızlaşsakta özellikle virajlardan sonra aman yarabbi. her neyse dayanamadım tabii, muavin kişisini çağırdım.
-biri ayakkabısını çıkarmış feci bir koku var. (aslında ayak değil bence hala o ama hadi neyse)
neyse adam gitti dolandı, bakındı falan sonra aldı eline parfümü sıktı. tabi nasıl o kokan ayak değilse bizim de mide midelikten çıkmıştı artık ama koku geçmiyordu. derken önümdeki kız!! dikkatimi çekti. hatun iki koltuğu da zaptetmiş uykudan yeni uyanmıştı. güzeeeelce gerneşti ve toparlandı. ayaklarına! ayakkabılarını giyip ayağa kalkınca bütün o kokunun ondan geldiği anlaşıldı. hayır bi de saçlarını attırarak kalkmaz mı!!
(bkz: insan mı bu)
ayak kokusu olarak tabir edilen şey aslında çorap kokusudur, çorap en kötü birkaç giyilmeden sonra kokar. yalnız ayak kokmaz, kokan ayak bakımsız ayaktır. zahmet olmazsa duşa girdiğinde bir ayaklarını sabunlayıver hemen hallolacaktır sorunun.
yaşayanlar için bir ızdırap. evet evet tam anlamıyla bir ızdıraptır. birinin evine gitmeye bile utandırır insanı. önlemler alınıp her gün ayaklar yıkanmıyorsa iş daha da kötü bir hal alır. aceyle yıkayıp kenzolu suda bekletseniz bile geçmez koku. neyseki ilaç sektörü imdada yetişmiş.* duransol adlı ayak spreyi ile kurtulabilirsiniz bu ızdıraptan...
