Havada kar yerin cekim cazibesine dayanamayıp intihar edercesine kendini yerlere bırakıyor. Her biri bir ahenk oluşturmus hem ağlıyor hem de dans ediyor. Biz bu kutsal, ölü ruhların üzerine basa basa ilerliyoruz gecenin karanlığında. Her adımımız bakire karın ruhunu kirleten bir pezevenk gibi. Gece bize küfür kusuyor soguguyla. Tüm hıncını iliklerimizden cıkarıyor. Biz ise yaptığımız eylemi hic bitmeyecekmiş gibi sürdürüyoruz. Gece bize biz geceye...
Marsa ayak basan ilk insanmışsıncasına heyecanla adımlarsın sokağı fakat düşününce dünyada kapladığın eser miktardaki varlığınla ezip sıkıştırdığın kar kütlesinin içinde soğuyup form değiştirmiş su molekülleri sadece evrenin var olduğu günden beri devam ettiği döngünün bilmem kaçıncı safhasındadır işte.
Okyanustan, denizlerden, atmosferden, yeryüzüne sonra yine okyanusa, denizlere ulaşmak üzere yeraltından ve üstünden bin bir farklı güzergahtan geçip yeniden yeniden ve yeniden biçim değiştirerek devam etmiştir hareketine. Her adımınla ezilen kar aslında milyarlarca çiçeğin yapısına katılmıştır daha önce, milyarlarca insan ve hayvan. Tüm bu birlikteliğe rağmen ezilen her kar zerreciğinin içinde var olan su molekülleri daha önce hiç aynı kombinasyonla bir araya gelmemiştir ve evet marsa ayak basan ilk insanın heyecanını hissediyor olmak tamda bu sebepten tuhaf değildir. Atılan her adım içinde bir ilki barındıracaktır.
