istiklal caddesin de yürürken, iki bayanın köpekleri üzerine konuşurken ki muhabbetlerine rast geldim. bu da onun içerisinden alınmış bir cümledir. nasıl bir muhabbet anlayışıdır, nasıl bir ruh yapısıdır, nasıl bir zeka yoğunluğudur bir türlü anlayamadım. bu cümle kurulduktan sonra, diğer kişi dudaklarını şöyle buruşturarak, harfleri uzatarak ve köpeğin başını şefkatle okşayarak şöyle diyor :
- ayy ciciğim niye mutsuzsun bakim sen he, neye sıkılıyo canın söyle bakim ayy yerim seni ben .
