Çerkezlerle asla anlaşamayan Oğuz Kağanın en büyük oğlununun soyundan gelen boy; (bkz: afşar)
kayseri civarında yaşanan çerkezler ve afşarlar arasındaki sürtüşmeyi güzel özetleyen bi anekdot;
köyün birinde bi çerkez beyi ölür. çerkezler ağıt yakmazlar afşarlarsa ölenlerin arkasından çok içli ağıtlar yakmaları ile meşhurdur.
çerkezler beylerine ağıt yakması için, komşu afşar köyünün meşhur ağıtçısını çağırırlar. ölü evine gelinir ama ağıt yakmak için hislenmesi gerekir ağıtçının. çerkesleri sevmemektedir; ama gelmiştir de yapacak bi şey yoktur, başlar dövünmeye... bunun üzerine başı iyice kalabalıklaşır ve afşar kadını ağıdıyla yapacağını yapar:
" ne söyleyim, ne dinleyim ölü bizden olmayınca
birer birer baş mı olur hepsi birden ölmeyince..."
oğuz türk boyudur. mensubu olmakla övünürüm. genlerinde isyankarlık vardır. osmanlı da selçuklu da çok çekmiştir bunlardan. genellikle adana çukurova kayseri civarında yaşarlar. erkekleri pek yakışıklı olmamakla beraber cevvaldir kızları pek ailesine düşkündür.
hacca giden avşar; secdeye başını koyduğunda bir bakar, önündeki hacının cüzdanı orada duruyor. Avşar düşünmeye başlar. Cüzdanı çalsa hacılık gidecek, çalmazsa avşarlık gidecek.
Uzunca düşündükten sonra; cüzdanı çalıp şöyle der: " Hacca yine gelirim ama avşarlık bir kez gelir."
aslı 'afşar' olan sözcüğün söylenim zorluğundan dolayı bozulmuş halidir. türkçe'de bu tip 'f', 'v' harfi dönüşümlerine, özellikle konuşma dilinde sıkça rastlanır.
'asfalt' ile 'asvalt' ya da 'mafsal' ile 'mavsal' bu duruma güzel örneklerdir.
