arkadaşlar geçen yine insburg'dayım. öğlen hava soğuk. insanın içini ısıran bir rüzgar. sabahtan beri hiçbir şey yememişim. ne yesem ne yesem diye düşünüyorum. orda bir anda memleket geldi aklıma. nazım hikmet gibi hissettim. ah feraye dedim. ah uğruna türküler yazdığım sevgili. neyse bir dönerci gördüm. selamun aleyküm dedim. sorry i can t spek turkish dedi karşımdaki. türk değildi. olsun dedim. can you give me half of bread with doner? dedim. ok dedi. neyse sonrasında zamanım yoktu. otobüse bindim, otobüste başladım yemeye. yanında ayran da vardı.
çok kötü baktılar bana. dışladılar beni. o an toplumda istenmeyen kişi oldum. bu türkleri avrupa birliğine almamak lazım arkadan bir emekli amca. çok üzüldüm. sizde inssnlık bitmiş olum, hepiniz kapitalist olmuşsunuz dedim ve indim otobüsten. gerçekten türk'ün türk'ten başka dostu yok. çok ağladım o günden sonra.
