aslında biraz fenomen az biraz klişe ve daha da beter ortaya bir karışık şeklinde övgü ve yergi sunumu.
yani bu ülke topraklarında çokca ifade ediliyor. belki kafi derece evrenselliği yakalayamamamız bunda etken. belki de bu tarz yakıştırmaları seviyoruz memleketçe. sevip sayıp ballandıra ballandıra zikrediyoruz.
futbolu önemsemeyen yetenekli mi yetenekli futbolcu içinde kullanmışızdır yeri gelmiş bir sanatçı içinde ifadelemişizdir. bir betimlemedir bu haliyle. mevzunun hatrı sayılır bir övgü tarzı kadar ülkenin imkansızlıklarının, sınırlı ve sığ bir ortamın varlığının sunduğu yetersizliklere de göz kırpılıyor.
bazen, ne şekilde olursa olsun ajitasyon kokan bir klişe gibi de geliyor bana bu söylem. en son sevdiğim yönetmenlerden zeki demirkubuz da yakın zamanda kaybettiğimiz ömer lütfi akad hakkında böyle bir değerleme yapıp bu söylemi kullananlar kervanına katıldı.
insanın yer yer burası türkiye. türkiye'nin sanatı da sanatçısı da bu diyesi geliyor. avrupa'dan bağımsız, özel ve yerel. kasmadan sakin ve huzurlu açılalım boğaza. dingin ve manidar...
