Mühendis, ülke ve toplum yararları doğrultusunda, bilimin ışığında, doğadaki kaynakları en verimli biçimde, ürünlere, sistem ve süreçlere dönüştürür; üretimin ve kalitenin artmasını sağlar. Mühendisler topluma yön veren insanların başında gelir. Öyle ki popüleritesi yüksektir bu mesleğin. Bu yüzden, yüksek öğrenimde mühendislik eğitiminin ayrı bir yeri vardır.
Aslında piyasada iki tür mühendislik yaklaşımından söz edebiliriz: Üretim Mühendisliği, AR-GE Mühendisliği. Mühendislik eğitiminin daha çok ülkelerin teknik gereksinimleri ile şekillendiğini düşünürsek, bu iki yaklaşımın mühendislik eğitimine yön vermesi açısından ne kadar önemli olduğu anlaşılır.
Avrupa'daki mühendislik eğitiminin felsefesi, üretken düşünme, teknolojiyi üretebilme ve araştırma temelleri üzerine kurulmuştur. Donanımlı laboratuvar ve dersliklerle dört yıllık eğitim, pratik ağırlıklı ve uygulamaya yöneliktir. Üniversite-sanayi işbirliğine büyük önem verilmiş teknoloji bölgelerinin kurulup işletilmesinde, üniversiteler büyük katkılar sağlamıştır. -Türkiye'de de bu konu yavaş yavaş önemini kazanmaktadır.- Mühendisler sadece teknik alanlarda değil, idari gereksinimlerde de ön plandadır. Bu nedenle mühendislerin sorunlara sosyal açıdan yaklaşabilmeleri hedefi Avrupa'daki eğitime son şeklini vermiştir. Bu bakış açısıyla, Avrupa'daki mühendislik eğitimi için sosyal tabanlı, üretim ve arge mühendisliği temellidir diyebiliriz.
Türkiye'de ise mühendisler daha sıklıkla üretimden sorumlu tutulmaktadırlar. Bu nedenle denilebilir ki eğitim daha çok üretim mühendisliği temellidir. Ancak son yıllarda eğitim alanındaki hızlı gelişmeler (ABET başlığı altında yürütülen akreditasyon çalışmaları buna bir örnektir); eğitim kalitesinin artmasının yanı sıra AR-GE mühendisliği yaklaşımının da yavaş yavaş dahil olmasını sağlamıştır. Bu ilerleme aynı ivme ile devam ederse diyeceğim o ki; biz geliyoruz.
