Bu iş buraya bugün gelmedi. Biz millet olarak atamın bize bıraktığı mirası korumak yerine kendi şahsi çıkarlarımız uğruna yok etmeye adadık.
Nedense modernleşmeyi durdurup içimizdeki bencilliğin kurbanı olduk. Kendimize toplumsal sınırlar koyduk ki bireysel kalmayalım, vizyonumuz gelişemesin. Birileri de malı rahatça götürsün. Adamcılık uğruna olmadığımız şeylere dönüşmek zorunda bırakıldık.
Avrupa’da yaşlılar neredeyse ev kirasına denk gelen bir maaşla emekli olur. (Aradaki fark bir nebze sosyal yardımlarla dengelenmeye çalışılır)
Türkiye’de ise kira oranı ortalama olarak emekli maaşının yarısına tekabül eder.
Avrupa’da yaşlılar çocuklarını, torunlarını en fazla paskalya’da noel’de filan görürler. Türkiye’de aile bağları o kadar kopuk değildir.
Avrupa’da yaşlılara Türkiye’deki kadar saygı gösterilmez. Toplu taşıma araçlarında yer verilmez. Kimse elindeki çanta ve poşetleri taşımaya yardım etmez. Böyle bir kültür yok çünkü.
Avrupa’da yaşlılar sosyal hayattan Türkiye’deki kadar kopmaz. Çok yaşlı bir çift lunaparkta elinde Pamuk şekerle dönme dolaba binebilir. Türkiye’de böyle durumlar pek görülmez.
Avrupa’da çoğu yaşlı tek başına yaşar. Bu çok dramatik birşey.
Avrupa’da yaşlılar Türkiye’deki emsallerine oranla resmi/özel sağlık olanaklarından yararlanamaz. Evet Türk doktorlar daha niteliklidir. Ortopedi, beyin cerrahisi, kardiyoloji, iç hastalıkları, kanser tedavisi gibi konularda Türk sağlık sistemi dünyada rahat ilk üçe girer.
Evet belki Avrupa’daki bir yaşlı yılda 5 günlüğüne Antalya’da 4 yıldızlı bir otelde konaklayabilir. Türkiye’de çoğu emeklinin böyle bir şansı yoktur. Ama genel olarak Türkiye’deki yaşlılar avrupadakine göre daha mutlu bir hayat sürerler.
