paul auster'in kısa ama etkili öyküsünün özel baskısını elime aldığımda gülmüştüm, "çocuk kitabı lan!" dedim önce ama sağ olsun beni ters köşeye yatırdı...
kitapta bir yazarın new york times'tan aranılarak bir noel hikayesi yazmaya davet edilmesi ve akabinde gelişenler anlatılıyor... yazarın tanıdığı bir puro dükkanı tezgahtarına bu sorunu açması - sorun çünkü yazara göre noel hikayeleri ya aşırı yapmacık duygulu ya da duygusuz olmaktaydı, bir orta yol bulmalıydı - ile aldığı "noel hikayesi mi? dostum dert ettiğin şeye bak; bana bir yemek ısmarla, duyabileceğin en âlâ hikayeyi anlatayım!" önerisinden ibaret olan öyküde puro tezgahtarı auggie wren'in başından geçtiğini iddia ettiği öyküyü okuduğunuzda - kör bir kadın, bir soyguncu ve auggie wren arasında geçen olaylar zinciri - gülümsemekle kalp burukluğu arasında gidip geleceksiniz ve bundan hoşlanacaksınız, bu duyguyu hissetmek hoşunuza gidecek...
bir solukta bitirdikten sonra kitaplığınıza gururla koyabileceğiniz bir kitap olarak "auggie wren'in noel hikayesi" okunmayı sonuna kadar hak eden bir yapıt.
