en başta yönetmen ve aynı zamanda başrol oyuncusu albert dupontel olmak üzere filmdeki tüm oyunculuklar, müzikler, görüntüler, kurgu, senaryo, maskeler harika. filmdeki tüm o trajikomik karakterleri izlerken insan, bir an tim burton filmi izliyormuş gibi hissediyor. ki; tim burton filmlerini de çok sevmekle birlikte dupontel'in göndermelerini ve metaforlarını çok daha güçlü bulduğumu itiraf etmeliyim.
hani insanı zamandan ve mekandan soyutlayan ama bunu yaparken, içinde iyi ve güzel olana dair ne varsa ortaya çıkaran o benzersiz filmlerden.
şu güzel müziğini de dinlerken; yüzünüzdeki tebessümün üzerine bir küçücük gözyaşı damlası konduran harika bir film olmuş.
