hayatımızda artık yer vermek istemediğimiz şeylerdir.
bire bin katılıp önümüze sunulan, sonra da aynı hızla geri çekilen yaşamak,
tadını almadığımız, zevkine varamadığımız, sefasını süremediğimiz hayat,
birilerinin uğruna yazılan şiirler, öğretilen hikayeler, yarım kalan ağlamak.
bunların başında canımızı yakan yaşanmışlıklar gelir. yapamazsın ama. çıkaramazsın hayatından o kötü yaşanmışlıkları. sen nereye gitsen seninle gelir. unutmak istersin defalarca ama kalbin engeller. senin geçmişindir bir yerde onlar. iyi veya kötü kafanın en ücra köşelerini işgal etmeye devam eder.
atılmaları unutulmaları gerekir. "bilirsin".
bazen mutluluğuna engel olurlar. "farkındasındır".
bazen seni gülümsetir, ama çokça da gözyaşlarının kaynağıdır. "üzülürsün".
her ne olursa olsun unutmak istersin. "yapamazsın".
ya onlarla yaşamaya alışmalısındır, ya da kendine alışman gereken başka hayatlar aramalı.
ya da kabul et geçmişini. onlara gereğinden fazla da değer verme. seninle olsunlar hep ama senden bir o kadar da uzak kalsınlar oldukları yerde.
işte belki o zaman atmanda gerekmez onları sebepsiz yere.
nedense bir türlü kıyılıp da atılamayan eskilerdir. zira onlar eski değildir eskimeyenlerdir. her eskim ayrı bir film cdsidir zihnimdeki dvd player için. anıların dev arşivleri, eskimeyen dostlardır onlar artık klasiklerdir.
şarabı eskidi diyerek çöpe atmamak şartıyla eskiyen her şey atılabilir. adı üstünde eskimiştir. eğer çevreci davranmak istenirse geri dönüşüme yollanmalıdır bazıları.
