şiir yazılmaz, söylenir diyen muhteşem entelektüel şairdir. şairler arasında onun kadar entelektüel olanı azdır. şairliği romancılığını döver.
bildiğim en milliyetçi şairdir ki şairler onu ölümüne yakın farketmişlerdir.
keşke yeğenine şiirle ilgilenme deseydi.
''Türkiye laiktir ama Türkiye'de laikliği din aleyhtarlığı, dine karşı gelme gibi yorumlayan bir kesim vardır. Bazı iş çevreleriyle masonlar ve farmasonlardır.''
- "türkiye'nin bir hain kontenjanı var, bu nüfusun yüzde 10'udur,
- "türk aydını dediğimiz kişi, batı'nın manevi ajanıdır",
- "eğitim, savunma ve ekonomi milli olmalıdır, olmazsa sevr gelir",
- "batı diye bir şey yoktur. bu hayali bir kavramdır."
- "türkiye'de basın türk değildir"
vefatından önce katıldığı ceviz kabuğu programında verdiği birkaç öğüt..
Hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların
Bir dakika bile çıkmıyorsun aklımdan
Koşar gibi yürüyüşün
Karanlıkta bir ışık gibi aydınlık gülüşün
Hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların
Uzak uzak yıldızlarla çevrilmiş kainatın
Karanlık boşluklarında akıp giderken zaman
Adımla nasıl berabersem öylece beraberiz
Seninle her saat seninle
her dakika seninle her saniye
Gönlümüz mutluluğa inanmış olmanın
gururuyla rahat
Koltuğumuzun altında birer dinamit gibi kellemiz
Ve sonra her zaman her ölümüye
Aynı şartlar altında kısmet olmayan
Gerçekleri görmenin aydınlığı alınlarımızda
Hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların
Sen bana kalbim kadar elim kadar yakınsın...
Nasıl olduysa birden adımı unuttum
Adını unuttuğum o sıcak şehirde
Yıldız alacası yüzen bir zakkum
Yanımda o hayal kız ikide birde
Yolumu gözlerine bakıp bulduğum
Sahi ben ne hırçın bir çocuktum
Ele avuca sığmaz aklı fikri şiirde
Mısra mısra başımı belaya soktum
izmir cezaevi dokuzyüz kırk bir'de
Kaşla göz arası liseden kovuldum
inanmakta geç sevmekte çabuktum
Bazen yaşadıklarım aklıma gelirde
Kaçkere umutsuzluğun yolunu tuttum
istenmeyen adam hemen her devirde
Hemen her devirde ateşten bir buluttum
1946 yılında cahit sıtkı tarancı'nın ''35 yaş'' şiirinin birinci olduğu chp'nin açtığı şiir yarışmasında ikinci olan ve 2005 yılında kaybettiğimiz şairimiz...
(bkz: 1. cahit sıtkı tarancı)
(bkz: 2.attila ilhan)
(bkz: 3.fazıl hüsnü dağlarca)
"..dinlerdim telâşlı kanunlardan sarışın türkçeyi nasıl da sevdim ne iştir bilmeden sevmeyi ürkek bir çilenti usulca yoklardı bahçeyi nerde tavuskuşları nerde müjgân'ın gençliği nasıl da sevdim ne iştir bilmeden sevmeyi müjgân mıdır sevilmek yanlış anlaşılmak mı biraz da.."
"Lisede Sophokles okuduk, klasik Türk musikîsine sövmeyi, Divan şiirini hor görmeyi, buna karşılık devletin yayınladığı kötü çevrilmiş batı klasiklerine körü körüne hayranlık göstermeyi öğrendik. Sanki Sinan; Leonardo'dan önemsiz, Mevlâna; Dante'den küçüktü, Itrî ise Bach'ın eline su dökemezdi. Aslında kültür emperyalizminin ilmiğini kendi elimizle boynumuza geçiriyorduk, ulusal bileşim arama yerine hazır bileşimleri aktarmak hastalığımız tepmişti(...)Oysa bir kere yaptığımız batılılaşmak değildi, ikincisi batı bizim sandığımız gibi değildi, üçüncüsü batının ulaştığı yer özenilecek bir yer değildi." (Hangi Batı-attila ilhan. Bilgi Yayınları. 1982 - 3.baskı. s.16)
bugün yaşıyor olsaydı, cumhuriyet arka sayfasındaki yazıları hatırlandığında yaşına başına bakmadan ergenekonla ilişkilendirilerek gözlatına alınabilme olasılığı büyük şair.
globalleşme gibi havalı bir kelime ile ambalajlanmış gerçekte ise bildiğimiz şu emperyalizme karşı ulusal çıkarların savunurdu malum.
ilk sevgilisine duydugu bi ask siirini, sairinin nazım hikmet oldugunu bilmeden soylemesi, hapis cezasına carptırılmasına neden olmustur. babasının nufuzu sayesinde akıl hastası raporu alınıp bir kac sene tımarhanede yatmıs sair.
olmeden once degeri anlasılan nadir turk sairlerindendir.
adının atila yazılmasından nefret eden idol, imgelerin efendisi.
gözlerine baktığım zaman,
sonsuzluğu görebilmeliyim.
parmaklarım dudaklarında dolaşırken,
sonsuzluğa dokunmalı.konuştuğun zaman,
sonsuzluğun sesini dinlemeliyim.
bir istifham gibi öpmeliyim.
anama avradıma sövmeliler
sen duymalısın
iki elin kanda olsa,
gelmelisin..
izmir' in menemen' indendir. ege toprağında biten eti ta fransız kentlerini dolaşmıştır. hayat serüveni onu kendi toprağından cismen koparsa da ruhen daha da perçinlemiştir. nazım hikmet' in şiirini aşık olduğu kıza yollayıp okuldan atılması gibi elle tutulur aşkları olduğu gibi soyut aşkları da olmuştur. soyut aşkları zarar vermemiştir ona. kendi kafasında imgeleştirdiği pia ulaşılamayan aşktır ilk okuyan için. ' ben bir şehre geldiğim vakit o başka bir şehre gitmese //bana bunu yapmasalar yorgunum ' uçağa yazmıştır esasen ama aşk için de düşünülebilir.
insan erdemlerini tam anlamıyla taşıyan bu insan milli ve manevi değerlerimizi anlatan şiirler de yazmıştır. 'bana bir şimşek çak ' şiiri buna en güzel örnektir.
'aysel git başımdan ben sana göre değilim ' gibi özgün şiirleriyle yüreklerde ve kafalarda şimdiki neslin ve sonraki nesilin hiç unatamayacağı koskoca bir attila ilhan oluvermiştir.
ismi doğru yazılan; ama çoğunlukla atilla olarak söylenen, kepinin altından bize vatan sevgisini öğreten, hem şair, hem düşünür, hem aşık, hem gazeteci, hem yazar, hem ölü, hep diri!!!!
