evden taşınırken giyisi dolabının arkasında bir resim olduğunu farkedersin. o hep sevdiğin, hala kalbinin içinde sakladığın, saçlarına rüyalarında dokunduğun eski sevgilinin birlikte çekildiğiniz resmini görürsün. doya doya bakarsın. sonra eşyaların arasında bir yere koyar ve düşünürsün. acaba bu resim oraya nasıl gitti? neyse der, çıkartır tekrar bakarsın.
hiç sebep yokken zırt diye bana gelip "artık görüşmeyelim" diyen arkadaşımın geçen sene doğum günümde bana yazdığı kart. çok atasım var. ama kim olduğu önemli değil, çok güzel bi gün yaşatmıştı bana.
çok sevilen giyisiler, sevgilinin aldığı çikolatanın ambalajı, sinema biletleri, ilkokul zamanından kalma defter. zaten değer verilen eşyaların ortak özelliği her birinin ayrı anısı olmasıdır. böylece kıyıp atamazsınız biriktikçe birikir.
