alakasız bir yerde sorulunca insanı aptal eden , güldüren sorudur.
efendim bendeniz bir gün uzun farları açık kalmış bir şekilde yolda seyrederken önümdeki araç durdu, aracın sahibi 35 yaş civarlarındaki vatandaş bana mevzubahis soruyu yönlendirdi.
-birader ateşin var mı?
-yok abi..
-varsa onu da yak ağzıma sıçtın iki saattir..
türklerin sorduğu sorulardan,bir de adetimizmiş efendim...
evet iyi ki bir şey isterken sormak gibi bir adetimiz var...
olmayan bir takım gerzek ve medeniyetsiz toplumlardan sorduğumuz için aşağı görülmekse ayrı bir şenlik tabii.
edit:aklıma gelmişken, bide bu ve bunun gibi denyolukların üstüne adama terslendiğimiz veya yeri gelip kavga ettiğimizde de adımız barbar olur hee,o da güzel.
güzel bayan karşı masada oturan yakışıklı bir bayla tanışmak ister ve adamın masasına doğru yaklaşır ve elinde sigarayla birlikte masanın önünde durur ve "ateşiniz var mı acaba" der ve aralarında başlayan konuşma devam eder sonrası Allah kerimdir ne olur bilinmez artık
okula gitmemek için hasta taklidi yaparken, okula gitmemek için kesinlikle cevabı "evet" olması gereken sorudur. ilkokul yıllarında dereceyi masa lambasıyla ısıtıp kafasını da kaloriferle ısıtan salak kahvekremasi bundan nasibini alamamıştır ancak. kafasının ortası kaloriferde boşluğa denk geldiğinden durumdan şüphelenen anne, kafası tamamen soğuyana kadar kremanın başında bekler, sonra da tez elden okula gönderir. yeni nesile ibret olmalı, kardeşlere anlatılmalı bir örnektir bu.
-anne baksana benim ateşim var mı?
-dur bakıyım. hayır yok.
-iyi baksan diyorum.
-oğlum okuluna gitsen diyorum.
-ateşli ateşli mi? (bu soruyu bir kızın şakacı bir anneye sorduğunu düşünün)
-ee ne var bunda her erkek ateşli bir kız ister.
