ilk insanlardan biri olmuş olurdum öyleyse. iki çakıl taşı birbirine sürtecek kıvılcım çıkacak. ben o heyecanla huga huga buga diye gidip yanımdakilere gösterirken parmağımı yakardım herhalde. sonuçta ne olduğunu bilmediğimiz şeyin canımızı acıtıp acıtmayacağını da bilemezdik.
ilk araziyi dikenli tellerle çevirip, burası benim arazim diyen adamı.
Tüm savaşların sebebi o pezevenk. Onu cayır cayır yakardım işte.
Bir soru.
Ben çöpleri yakardım. Çevreciyim arkadaş.
Avda yaralanan komşu mağarada yaşayan arkadaşımın yarasını dağlardım.
Elimi yakardım ben kesin. Yalnızca sakarlar beni anlar.
Bu ne ya!? diye bakarken yanlışlıkla elimi yakardım.
mangalı. mangal önemli aga.
roma'yı yakardım.
Başımı yakardım. Çünkü başımı yakmayı çok severim.
Tum teknolojik aletleri, internet alemine ait herşeyi. internetteki bilgileri.
Yakarız bu gezegeni yakarıız.
Cürmüm kadar yer yakardım.

Açik ve net evet.
Sarayı.
Gençliğimi.
Bir daha şimşek çaksın bakarız bi çaresine diye yağmur zamanını beklerdim.
kendimi yakıp bu ızdıraptan kurtulurdum.
Kalbimi. Nasıl olsa yanacak.
Yobazlık genini nesilden nesile aktaran o ilk yobazı yakardım.

Zaten onu bulmak öyle zorda olmazdı, ateşi yaktığım anda hemen gelir şeyhim, şıhım diyerek önümde tapınırdı.
Meşale yakar mağaramı tapınağa çevirip dindar olup insanları sömürürdüm. Bu durumda parayı da ilk bulan ben olurdum. Gelsin zenginlik.
Gemileri.
Bu da soru mu? Tabi ki de Türklüğün gelmiş gelmiş hayat felsefesi olan mangalı yakardım. Mangal benim yegane buluşum olurdu.
Tekel M.Ö 2000’imi
Rizeyi. *
sevmediğim insanlara tehdit ve işkence yapardım (onları yakma bahanesi ile).
sözlükte açılan forum başlıklarını.