tam bir sinir küpü. sigara bulamayan tiryakiden daha tehlikeli. çünkü insan sigara bulamayınca her ne kadar sinirlense de kendine mantıklı bir açıklama yapabiliyor. içemiyorum çünkü yok diyor. kabulleniyor bir şekilde.
ama böyle uzun süredir sigara içmemişsin, keyifli keyifli atmışsın elini cebine çıkarmışsın sigaranı çakmağını. o da ne? çakmak yanmıyor. tekrar tekrar deniyorsun ve yanmıyor şerefsiz çakmak. içemiyorum çünkü ateşim yok deyip işin içinden sıyrılmak imkansız. kabullenmek namümkün.
sonra etrafa bakıyorsun ama kimsecikler yok. neredesiniz ey insanlar neredesiniz size ihtiyaç duyduğum anda. lanet olsun hepinize diyorsun. sonra kendine kızma evresi. sigaranın ardından ikinci planda olan ateşin varlığını garanti altına almamanın pişmanlığı.
bir adam sonra. bir umut. gidiyorsun yanına koşmamaya çalışarak, birader ateşin var mı? yok diyor adam. yüzünde sanki hafif bir tebessüm, bok bulursun burada ateş der gibi. bir anda çirkinleşiyor adam korkunç, iğrenç bir görünüme kavuşuyor dünyanın bütün kötülüklerini temsil ediyor. bir hırsız, bir katil, bir tecavüzcü, seri katil, politikacı, kadın satıcısı, apartmanın çevresinde kedi evi istemeyen orospu çocuğu apartman yöneticisi. hepsi tek bir bedende vücut bulmuş ve dudağında gizli bir tebessümle yürüyüp gidiyor.
yalnızca çakmaktan çıkan kıvılcımla o sigarayı yakar. olmadı kolonya şişesini musluk tezgahına boca eder kıvılcımla onu yakar oradan da sigarasını yakar. sonra evi yaksa da umrunda olmaz ama o sigara bir şekilde yanacak ben bunu bilir bunu söylerim.
Böyle bir sevgiliniz, eşiniz, dostunuz varsa sürekli yanınızda çakmak taşımaya sebebiyet verecek olan durumdur. Sevdiğiniz insanların sigarasını yakmak onlara zarar verdiği için her ne kadar içten içe sizi yiyip bitirse de, ateşi olmayan kişinin çaresizliği ağır basar ve o sigarayı yakarsınız.
