charles bukowski'nin bir tek ben miyim böyle yaşayan adlı eserinin 1.cilti olan kitapdır. gayet sert şiirler mevcuttur özellikle savaşa takmıştır bu ciltte çok güzel de giydirmiştir herkese. hatta onlardan bitanesi şöyledir.
''çocuklar maket savaş uçakları yapmıyorlar artık,
hayali pirinç tarlalarında dövüşmüyorlar,
savaşın yararsız, yerleri süpürmek ya da çöp toplamak
kadar sıradan bir iş olduğunu biliyorlar,
kovboy filmine gitmeyi ya da alış veriş
merkezlerine takılmayı ya da hayvanat bahçesine
veya futbol maçına gitmeyi yeğliyorlar,
kolej, otomobil, kadın, ev ve barbekü hayalleri kurmaya
başlamışlar bile, bir başka düşün tuzağına
yakalanmışlar, onları savaş kadar
çabuk öldürmeyecek bir düşün, en azından
bedensel olarak.''
(bkz: charles bukowski)
''herkesin çözülmeye başladığı
gün gelir çatar sonunda,
ve işte:
bir odada boş küllükler sadece,
ya da tarağa takılmış bir tutam saç
erimekte olan ay ışığında.
Külden,
Kuru yapraklardan
Ve okyanus gemisi misali geçip giden
Elemden
Başka bir şey değil
Her şey.''
