her çaylak dincinin, sanki üzerinde derin derin düşünerek bulmuş ayaklarına yatarak piyasaya sürdüğü, küflenmiş "allah yoksa inanan ne kaybeder?" sorusu eşliğinde ileri sürdüğü tezdir.
gülüm bunları düşünürken beynin çok şeker tüketti mi? zorlandın mı? (bkz: yobaz ve zeka)
eğer bir insan sırf allah/cehennem korkusunu yüzünden iman ediyor veya iyi bir insan olmaya çalışıyorsa; o şahıs katıksız bir şerefsizdir, ikiyüzlüdür. adam dünyaya işletme gözüyle bakıyor, risk-getiri analizi yapıyor... aklımı yitireceğim ak.
