Sözlükten bir sürü ateist tanıyorum ve çok sohbetim de olmuştur ki gördüğüm bunun tam tersi. hiç gerçekten huzurlu bir ateiste rastlamadim ama keşke inanan biri olabilsem diyenler var.
bu ateist ler dürüst değiller. neden abi peki bu iş böyle bu inat bu aldatmaca ? en önce kendi kendilerini kandırıyorlar. bu arkadaşlar bal gibi biliyorlar allahın varlığını ve birliğini. örneğin mesela, şimdi sıradan ateistim diyen bir arkadaşı haksız yere dövsem eşek sudan gelene dek. arkamda sağlam olsa hiç bir şey yapamasa kalbinden bana beddua eder. arkadaşlar hayat zor geliyorsa zor dersin evet bu kadar. hayatı ve yaşamı layığıyla yaşayamadığını, görev ve sorumluluklarını tam anlamıyla yerine getiremediğini itiraf edersin. eksikliklerini görür yaratanın büyüklüğünü kabul edersin. mesele bu. zoru görünce kaçmak, karalamak, çarpıtmak değil. ne zaman bükemediğin bileği öpersin işte o zaman mertsin. insan sın sonuçta ne bekliyordun ki ? çok da tın. inanmaman O nun şanına leke sürmez. ben yinede size iman nasip etmesini diliyerek allah dan hayır dua edeyim.
cem yılmazın fundamental adlı gösterisinde bahsettiği bir konuyu hatırlatan durumdur. bilmemek mutluluktur sözü. buna örnek olarak da, bilinmeyen numaralar reklamındaki oyuncuların devamlı göbek atar durumda olmasını örnek göstermiştir. bilginize...
Nasıl olduğunu hep merak etmişimdir. Yani ben müslümanım ve başıma kötü bir olay gelse dua etmem bu bana allahtan geldi vardır bir hayır demem benim için bir psikolojik terapi. Ama ateizm bir olay karşısında bu niye benim başıma geldi diyerek kafayı yedirtirdi bana. Saygı duyuyorum yine de. O da orada bulmuştur iç huzurunu.
Insan neyde huzur buluyorsa ona inanmalidir. Ateistlik tercih meselesidir. Bunla ilgili pek çok ayet var. Bizde allaha inaniyor ve peygamber efendimizin yolunda yürümeye calisiyoruz. Asil onemli olan herkesin birbirine saygi duymasi ve bu konuları malzeme yapmamasidir. Allah en dogrusunu bilir.
cennet ya da cehennem\'e gidememek olmadığı varsayımı ile hareketle huzur verse de ölümün mutlak olması denklemi ni
çözdüğün de kimse ile paylaşamama nın vereceği gıcıklık...
kişinin kendini kandırmasından başka bir şey olmayan, kof önerme, inanmak olmazsa insan nasıl yaşar düşünmek bile istemem,her şey ayan beyan ortada, huzursuzluk verdiği gerçekten gerçek olan durum.
"inanmak olmazsa insan nasıl yaşar düşünmek bile istemem" diyenlerin, düşünmedikleri halde fikir beyan ettiği mevzudur. düşünmemişler, araştırmamışlar, bilgileri yok ama fikirleri var.
şaşırtıcı olan bir husus da şudur: ateistlerin hemen hemen hepsi zamanında imanlı kişilerdi. dolayısıyla imanın da imansızlığın da bünyede nasıl bir hisse sebep olduğu bilirler. oysa ateizmden dönmüş az sayıdaki kişiyi saymazsak, imanlılar imansızlığın nasıl hissettirdiğini bilemezler. ama biliyor gibi yorum yaparken pek güvenirler kendilerine nedense? cahil cesareti mi desek?
Başlığı açan arkadaştaki tezatı bilmem farkettiniz mi? Onlarca din değiştirilmişse ki hadi öyle oldu diyelim demek ki değiştirilmeden önce doğruydu ve her din tanrıdan bahsettiğine göre bu ifadelerle ateizmi savunmak dangalaklıktır.
huzur verir mi tartışılır lakin geniş bir bakış açısı ve çok daha geniş bir ufka sahip olunduğu, insanın misyonunu ve vizyonu, hayata bakış açısını değiştirdiği bir gerçek.
Zaten bir şeyleri Allaha havale etmek günümüz vurdum durmaz toplumunu oluşturmuştur. Hakkını aramak yerine havale etmeyi tercih eder. Ülke soyulur, öbür tarafta hesabını verir deyip geçilir. Başına bir haksızlık gelir onu da öbür tarafa havale eder. Böyle durumlarda tatar ramazan akıllara gelmelidir; "bu dünyanın hesabı ahirete kalmamalı."
